#داستان کوتاه پند آموز👌 چنین نقل شده است که: عالم اندیشمندی بود که به شاگردانش عقاید می آموخت، "لااله الاالله" را یادشان می داد و آن را برایشان شرح می داد و بر اساس آن تربیتشان می‌نمود... روزی یکی از شاگردانش، طوطی‌ای برای او هدیه آورد، زیرا آن عالم پرورش پرندگان را بسیار دوست می داشت. آن عالم همواره طوطی را محبت می کرد و او را در درسهایش حاضر می‌کرد تا آنکه طوطی توانست بگوید: "لااله الا اللّه" طوطی شب و روز "لااله الا الله" می گفت، اما یک روز شاگردان دیدند که عالم به شدّت گریه می کند، وقتی از او علتش را پرسیدند گفت: طوطی به دست گربه‌ای کشته شد، گفتند برای این گریه می کنی؟! اگر بخواهی یکی بهتر از آن را برایت تهیه می کنیم. آن عالم پاسخ داد: من برای این گریه نمی کنم، ناراحتی من از اینست که وقتی گربه به طوطی حمله کرد ، طوطی آنقدر فریاد زد تا مُرد... و با اینکه آن همه لااله الاالله گفته بود ، وقتی گربه به او حمله کرد، آن را فراموش کرد و فقط فریاد می زد، زیرا او تنها با زبانش ذکر را می‌گفت و قلبش آن را یاد نگرفته و نفهمیده بود... سپس شیخ گفت می ترسم ما هم مثل این طوطی باشیم، تمام عمر با زبانمان لااله الاالله گفته باشیم و وقتی که مرگمان فرا می رسد فراموشش کنیم و آن را ذکر نکنیم، زیرا قلوب ما هنوز حقیقت و کُنه معنای"لااله الاالله" را نفهمیده و نشناخته است...😔 👈آیا ما "خدا" را با قلبها و دلهایمان آموخته @Dastan1224