انس بن مالک، سال ها در خانه رسول خدا صلی الله علیه وآله خدمت کار بود و تا آخرین روز حیات رسول خدا صلی الله علیه وآله این افتخار را داشت. او بیش از هر کس دیگر، به اخلاق و عادات شخصی رسول اکرم صلی الله علیه وآله آشنا بود و آگاه بود که رسول اکرم صلی الله علیه وآله در خوراک و پوشاک، چقدر ساده و بی تکلف زندگی می کند. در روزهایی که روزه می گرفت، همه افطاری و سحری او مقداری شیر یا شربت بود. گاهی برای افطار و سحر، جداگانه، این غذای ساده، تهیه می شد و گاهی به یک نوبت غذا اکتفا می کرد و با همان، روزه می گرفت.
یک شب، طبق معمول، انس بن مالک مقداری شیر یا چیز دیگری برای افطاری رسول اکرم صلی الله علیه وآله آماده کرد؛ اما رسول اکرم صلی الله علیه وآله آن روز وقت افطار، نیامد. پاسی از شب گذشت و وی باز نگشت. انس مطمئن شد که رسول اکرم صلی الله علیه وآله خواهش بعضی از اصحاب را اجابت کرده و افطاری را در خانه آنان خورده است. از این رو، آن چه را تهیه کرده بود خودش خورد. طولی نکشید که رسول اکرم صلی الله علیه وآله به خانه برگشت. انس از یک نفر که همراه آن حضرت بود، پرسید: «پیامبر صلی الله علیه وآله امشب کجا افطار کرد»؟ گفت: «هنوز افطار نکرده است».
انس از کار خود پشیمان و شرمسار شد؛ زیرا شب، گذشته بود و تهیه چیزی ممکن نبود. او منتظر بود که رسول اکرم صلی الله علیه وآله از او غذا بخواهد و او از کرده خود معذرت خواهی کند؛ اما رسول اکرم صلی الله علیه وآله فهمید چه شده و نامی از غذا نبرد و گرسنه به بستر رفت. انس گفت: «رسول خدا تا زنده بود، موضوع آن شب را بازگو نکرد و به روی من نیاورد.
☀️@Dastan1224