داستانهای آموزنده
🍂🌺🍂🌺🍂🌺 ✍
درویشی بود که در کوچه و محله راه میرفت و میخواند:
هرچه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی.
اتفاقاً زنی این درویش را دید و خوب گوش داد که ببیند چه میگوید وقتی شعرش را شنید گفت :
🔹
من پدر این درویش را در میآورم که هر روز مزاحم آسایش ما میشود.
زن به خانه رفت و خمیر درست کرد و یک فتیر شیرین پخت و کمی زهر هم لای فتیر ریخت و آورد و به درویش داد
.
و رفت به خانهاش و به همسایهها گفت: من به این درویش ثابت میکنم که هرچه کنی به خود نمیکنی.
🔸
کمی دورتر پسری که در کوچه بازی میکرد نزد درویش آمد و گفت :
من بازی کرده و خسته و گرسنهام کمی نان به من بده.
درویش هم همان فتیر شیرین را به او داد و گفت :
زنی برای ثواب این فتیر را برای من پخته، بگیر و بخور فرزندم !
🔹
پسر فتیر را خورد و حالش به هم خورد و به درویش گفت :
درویش! این چه بود که سوختم؟
درویش فوری رفت و زن را خبر کرد. زن دواندوان آمد و دید پسر خودش است!
همانطور که توی سرش میزد و شیون میکرد، گفت : 🔸پسرم را با فتیر زهر آلودم مسموم کردم .
آنچه را که امروز به اختیار میکاریم فردا به اجبار درو میکنیم.
پس در حد اختیار، در نحوهی افکار و کردار و گفتارمون بیشتر تامل کنیم!
به کانال داستانهای آموزنده بپیوندید 👇👇👇👇👇👇
@Dastanhaeamozande