📌معضلاتی که در اثر عدم رعایت پوشش مناسب، دامن‌گیر بانوان می‌شود، دغدغه‌مندان را واداشته است که هر ‏کدام، بر اساس نوع نگاه خود به دین و دینداری، به ارائه راهکارهایی برای گشودن این گره اقدام کنند. مع الوصف، به ‏نظر می‌رسد هیچکدام از این ایده‌ها تاکنون راه برون‌رفت از این مشکل دیرپا را با خود به همراه نداشته است. برخی بر طبل اجرای مُرّ احکام شرعی- با صرف نظر از شرایط زمان و مکان و نیز فارغ از ضرورت‌های مخاطب‌شناسی- در ‏مواجهه با بی‌حجابی می‌کوبند و گروهی نیز با تمسک غیر قاعده‌مند به آموزه‌های رحمانی دین و برجسته‌کردن بُعد ‏رواداری دین، خود را از معرکه نزاع میان دینداران سنتی و افراد غیر پایبند به دین و آموزه‌های دینی، به دور نگاه ‏می‌دارند. اما آیا واقعا بین این دو، راه سومی وجود ندارد که گام‌نهادن در آن هم به پاس داشتن آموزه‌های دینی و ‏چیدن میوه‌های روح‌افزای آن بینجامد و هم متدینان را از ننگِ رنگ رواداری بی‌قاعده به دور دارد؟ 📌نگارنده از عنوان «دستبند صورتی» برای اشاره به راهکاری که جامع بین دو نگاه پیش گفته باشد، بهره می‌برد؛ ‏صلابت در عین عطوفت!‏ 📌اگر حکمت فرامین دینی با زبان روز و در قالب مناسب به پردازشگر خِرد آدمیان عرضه گردد، جز انسان‌هایی که عقل ‏و کرامت خویش را پاس نمی‌دارند، به مخالفت با آن نمی‌پردازند. نه تنها ادیان الهی که حتی مذاهب بشری نیز برای ‏سامان‌بخشیدن به زندگی اجتماعی افراد، ناگزیر از وضع برخی قوانین هستند که علی‌رغم ظاهر خشنشان، در دل ‏خویش مهری نهفته دارند که اگر آشکار شده و یا در آن اندیشه شود، همه افراد رنجِ ظاهری کاربستِ آن قوانین را بر ‏خود هموار خواهند ساخت.‏👇