سقوط جزایر مجنون، کوشک، طلائیه، خیبر در حمله ارتش بعثی به این مناطق ارسال پیشرفته‌ترین تسلیحات نظامی از کشورهای حامی حزب بعث به کشور عراق، در اواخر جنگ نمودی بسیار برجسته داشت بطوری که سیل این کمکها قطع نمی‌شد. در این شرایط که نیروهای جان برکف ارتش، بسیج و سپاه اسلام، علیرغم محاصره اقتصادی - نظامی و عدم دسترسی به سلاحهای جدید، به مقاومتی جانانه مشغول بودند، رژیم عراق از بکار بردن انواع بمب‌های ممنوعه و شیمیایی ابایی نداشت. همچنین حمایت و سکوت مجامع بین‌المللی، این رژیم را در انجام هر جنایتی جری ساخته بود. در این اوضاع و احوال، سقوط منطقه شلمچه و تداوم حملات دشمن در سایر مناطق و احتمال حمله به جزایرمجنون بعنوان آخرین منطقه‌ای که در جبهه‌های جنوبی همچنان در اختیار قوای نظامی ایران قرارداشت، جنگ را وارد مرحله‌ای حساس و حیاتی نمود. با نزدیک شدن روزهای پایانی خردادماه 1367، عراق برحجم تحرکات خود افزود و نیروهایش را در مناطق جزایر مجنون تقویت کرد. نکته قابل ملاحظه در تحرکات عراق، اجتناب از حفاظت و غافلگیری بود. به نظر می‌رسید دشمن قصد داشت تحرکات خود را نشان دهد تا باایجاد رعب در نیروهای ایرانی، ضریب موفقتیش را افزایش دهد. تا این که در ۴ تیرماه 1367، تهاجم نیروهای عراق به جزایر مجنون آغاز شد که این حمله، اوج اقتدار و قدرت ارتش عراق بود. در این میان بمباران شیمیایی منطقه که دامنه آن تا حوالی هویزه گسترش یافته بود، باعث عقب‌نشینی نیروهای خود می‌گردید، تااین که جزایز مجنون پس از جانفشانی‌های زیاد قوای اسلام، به اشغال ارتش رژیم بعث درآمد. عراق در این حمله که به لحاظ تاکتیکی، پیشرفته بود، قصد گرفتن اسیر داشت که توانست در ظرف مدت کوتاهی، ۱۷هزار اسیر بگیرد. در این وضعیت ایجاد شده و نیز سرنگون ساختن هواپیمای مسافربری ایران در ۱۲تیر آن سال توسط ناو آمریکایی مستقر در خلیج فارس، بنا به ملاحظات جدید و همچنین تشدید فشارهای بین‌المللی علیه جمهوری اسلامی ایران، حضرت امام خمینی(ره) با یک تصمیم مهم، اوضاع را به نفع ایران تغییر دادند و قطعنامه 598 شورای امنیت را پذیرفتند. دفاع همچنان باقیست https://eitaa.com/defa_baghist