...ادامه حزب‌التحریر اعتصاب مخالفان دولت در جنوب بیروت را محکوم می‌کرد، اما در همان زمان، پافشاری جریان‌المستقبل برای تشکیل یک دادگاه بین‌المللی رسیدگی به مسئله ترور حریری را نیز به شدت مورد انتقاد قرار می‌داد. یکی از رهبران حزب در کنفرانس خبری گفت: «تنها راهبرد موجود برای لبنان، تأسیس خلافت و پذیرش اسلام بعنوان یک بینش سیاسی جامع است» حزب‌التحریر مشارکت در انتخابات را ممنوع کرده و بر عدم استفاده از خشونت در دستیابی به برنامه‌های خود نیز تأکید دارد. الحرکه‌السلفیه–شباب‌محمد جنبش سلفی یا "الحرکة‌‌السلفیة"، از هنگام پایه‌گذاری توسط "شیخ‌سالم‌الشهال" در سال1946، تحولات زیادی را پشت سر گذاشته و اکنون به جنبشی متشکل از 50 سازمان عامل بعنوان انجمن‌های خیریه و مدارس مذهبی تبدیل شده که عمدتاً در شمال متمرکز است اما شاخه‌هایی نیز در بیروت و صیدا دارد. الشهال هنوز تندیس معنوی جنبش است، در حالیکه دو پسرش لباس او را به ارث برده و اکنون در سازمانی به نام‌"جمعیت‌هدایت‌و‌احسان"‌(AGC) فعالیت می‌کنند. همانند بقیه انجمن‌هایی که جنبش سلفی را تشکیل می‌دهند، "جمعیت هدایت‌و‌احسان" نیز یک جنبش سلفی ملهم از وهابیت است که ارزش زیادی برای فعالیت‌های مذهبی قائل می‌باشد. اعضای آن متون قرآنی و حدیث را با تأکید بر اموراجتماعی و خیریه می‌آموزند. این جمعیت‌ دارای دیدگاهی محافظه‌کارانه در مورد سیاست و جامعه بوده و مواضعی بی‌ثبات را در قبال کشور لبنان اتخاذ می‌کند. البته برخی سلفی‌های دیگر، روی‌هم رفته این جنبش را موجودی نامشروع تلقی می‌نمایند. جنبش‌ها و گروه‌های تشکیل دهنده سازمان جریان اصلی سلفی لبنان عموماً مدعی هستند که اصلاحات را بدون توسل به خشونت جستجو می‌کنند و خشونت را ابزاری مناسب برای تغییرات اجتماعی و سیاسی نمی‌دانند. در دهه1980 طرابلس شاهد یک افزایش ناگهانی در نفوذ سلفی‌ها بود. این وضعیت با تسخیر شهر توسط "حرکت‌التوحید" برهبری "شیخ‌ سعید‌ شعبان" در سال1984، پایان یافت. تلاش برای اسلامی کردن طرابلس در رأس دستور کار آنها قرارداشت، اما در سال1985 با حمله سنگین ارتش‌سوریه، جنبش شعبان به انتهای خط رسید و نقش آن نیز در تحولات پایان یافت. در این اثنا، دیگر گروه‌های سلفی روی نبرد با اسرائیل متمرکز بودند. جنبش شهال به تشکیل یک جناح نظامی تحت عنوان "هسته‌ارتش‌اسلامی" اقدام کرد، اما این تشکیلات عمر کوتاهی داشت و این جنبش از آرزوهای نظامی‌اش دست کشید. در سال1990، جنبش از طریق انجمن هدایت‌واحسان‌اسلامی وارد عمل شد. اهداف آن عبارت بودند از: اصلاح‌جامعه، ساخت مدارس و مساجد و مراکزی برای آموزش و تعلیم قرآن و کمک به فقرا و نیازمندان. در سال1996، دولت لبنان این انجمن را به تحریک خصومت‌های فرقه‌ای در مدارسش متهم ساخت و آن را منحل نمود. پسر بزرگ شهال یعنی "داعی‌الاسلام" که رهبری جنبش را عهده‌دار شده‌بود، تصمیم گرفت سازمان خیریه دیگری را تحت عنوان "بنیاد‌احیاء‌الاسلام"، با تمرکز روی فعالیت‌های اجتماعی، تشکیل دهد. در سال2006 نیز او انجمنی را تحت عنوان "مؤسسه‌زادالآخرة" تأسیس نمود. این مؤسسه، هم‌راستا با بقیه انجمن‌ها و مؤسسات خیریه آموزش مذهبی، چارچوبی را ایجاد می‌کند که از طریق آن سلفی‌های لبنان برنامه‌های خود را پیش ببرند، پایگاه اجتماعی‌شان را توسعه دهند و علیرغم طبیعت و فعالیت‌های غیرسیاسی، سرمایه سیاسی لازم را برای خود جمع کنند. اصل قضیه این است که سلفی‌ها عموماً از عرصه‌های سیاسی لبنان دور نگه‌داشته شده‌اند. لیکن، پس از ترور"رفیق‌حریری" تغییری برجسته در این وضعیت رخ داد: سازمان‌های مختلف سلفی، پیروان خود (اکثریت افرادی که در مناطق فقیرتر شمال ساکن هستند) را برای مشارکت در انتخابات بسیج کردند. رشد جنبش‌سلفی در لبنان بطور نزدیکی با نقش قابل‌توجه و برجسته عربستان سعودی، بعنوان مقصدی برای وعاظ لبنانی–پس از کمرنگ‌شدن دانشگاه الازهرمصر که حوزه سنتی دانش مذهبی اهل‌تسنن بشمار می‌رفت – مرتبط است. وعاظ لبنانی که در مصر آموزش‌های مذهبی را فراگرفته‌اند، هنوز جایگاه‌ها و مناصبی را در تشکیلات مذهبی برای خود حفظ کرده‌اند. برخی هنوز مشتاقانه زمانی را به‌یاد می‌آورند که در دوران حکومت ناصر در مصر، طلاب علوم دینی و فارغ‌التحصیلان الازهر از جایگاهی رفیع برخوردار بودند و تحصیل در این دانشگاه مذهبی آرزوی تمام طلاب به شمار می‌رفت. "شیخ خلدون اوریمیت"، یکی از وعاظ کهنه کار عکار معتقد است: «وقتی سادات در مصر روی کار آمد، جریان امتیازات به طلاب کاملاً خشک شد. بنظر می‌رسید معامله‌ای پیچیده در کار بود تا مصر جایگاه خود بعنوان مرکز تعلیمات مذهبی را به عربستان واگذار کند. از همین زمان بود که وهابیت وارد لبنان شد.» (67) ادامه در پُست بعدی فرقه‌ها و ادیان جهان اسلام https://eitaa.com/joinchat/1739522124Ca6c226e120 ‌‌‌دفاع همچنان باقیست https://eitaa.com/defa_baghist