همیشه توبه شکستم، ولی زمان دادی میان ساحل اَمنت به من امان دادی رفیقهام، زمینم زدند، اما تو به بالهای زمین خورده آسمان دادی بساطِ نوکری‌ام را به هم نزن دیگر خودت جوازِ گدایی به این دکان دادی چقدر زار زدم، التماسها کردم ولی براتِ حرم را به دیگران دادی سلام دادم و دادم به باد، تا برسد و در جواب، تو هم پرچمی تکان دادی نبود، لایق این حرفها، ولی آخر به چشمِ غرقِ گناهم حرم نشان دادی : قلب مرا به پای ضریح ات گره بزن بیمارم و دخیل شفای تو می شوم سلام عليكم و رحمة الله،صبحتون بخير، (ع)