ای بهترین نقاش! تو از عدم چیزی آفریدی که به زیبایی و کمال و جمالش نمی‌توان یافت. بر بوم هیچ، هزاران هزار و بی‌شمار نقش‌های زیبا تصویر کردی؛ پاک آفریدی و لوح جان را سپید و بی‌غل و غش عطا کردی. الهی این سفیدی را سیاه کردیم و دل را به زنگار گناه آلودیم. خدای من! امید به دستان مهر تو دارم؛ این بوم آلوده به هوس و وسوسه را دوباره پاک کن... یا ماحي السيئات.. |برداشتی از فراز بیست و چهارم جوشن کبیر..| -راحلانه j๑ïท➺ @Dlnvshte🌱