🏵شما معلمین یک شغل بسیار شریف دارید که همان شغل اللَّه است؛ همان شغل انبیاست.... [اما] برای خانمها یک مطلب بالاتر است. و آن مطلب، تربیت اولاد است. شما گمان نکنید که اینها که همیشه از مادر بودن و از اولاد داشتن و از تربیت اولاد داشتن، اینها تکذیب میکنند[بد میدانند].. و مطلب را یک مطلب بسیار پایینی می گیرند اینها غرض صحیح دارند. اینها میخواهند از این دامن که بچه خوب میخواهد در آن تربیت بشود بچهها را از این دامنها دور کنند. بچهها را از همان اول به پرورشگاهها بفرستند، زیردست دیگران، زیردست اجانب بچهها را تربیت کنند. آنها می خواهند انسان درست نشود. دامنهای شما دامنهایی است که انسان درست میکند. اینها میخواهند بچههای شما را از اینجا نگذارند با شما باشند و نگذارند انسان درست بشود.
بچههایی که از دامن مادر جدا شدهاند و در پرورشگاهها رفتند، اینها چون پیش اجنبی هستند و محبت مادر ندیدهاند، عقده پیدا میکنند. این عقدهها منشأ همه مفاسدی است، یا اکثر مفاسدی است، که در بشر حاصل میشود. این جنگهایی که پیدا میشود از عقدههایی است که در قلوب این خونخوارها هست. این دزدیها، این خیانتها، اینها اکثراً از عقدههایی است که در انسان هست. بچههای شما را اگر از شما جدا کردند، به واسطه نداشتن محبت مادر، عقده پیدا میکنند؛ به فساد کشیده میشوند. مأمورند اینها، مأمور بودند این دستگاه[رژیم سابق] به اینکه بچههای ما را به فساد بکشند؛ از آن اول نگذارند در یک دامن محبت بزرگ بشود، تربیت بشود تا عقده پیدا بشود.
....دامن مادر بزرگترین مدرسهای است که بچه در آنجا تربیت میشود. آنچه که بچه از مادر میشنود غیر از آن چیزی است که از معلم میشنود. بچه از مادر بهتر میشنود تا از معلم. در دامن مادر بهتر تربیت میشود تا در جوار پدر؛ تا در جوار معلم. [این] یک وظیفه انسانی است، یک وظیفه الهی است، یک امر شریف است؛ انسان درست کردن است .. موظفیم ما که انسان درست کنیم. انسان است که میتواند جلوی مفاسد را بگیرد، انسان است که به حال مستضعفین نظر دارد، انسان است که از حال مستضعفین متأثر می شود،.. (صحیفه امام، ج9، ص292-294 | سخنرانی در جمع معلمان | 27 مرداد 1358)