❇️آیت الله بهجت: 💠همه می دانیم که رضای خداوندِ اجلّ - با آنکه غنّی بالذّات و احتیاج به ایمان بندگان و لوازم ایمان آنها ندارد - در این است [که ]: بندگان همیشه در مقام تقرب به او باشند. پس می دانیم که برای [ به جهت ]حاجت بندگان به تقرّب به مبدء الطاف و به ادامه تقرّب [خداوند]، محبت به یاد او ادامه یاد او دارد. پس می دانیم به درجه اشتغال به یاد او، انتفاع ما از تقرّبِ به او خواهد بود. و در طاعت و خدمت او هر قدر کوشا باشیم به همان درجه مقرِّب و منتفع و به قرب خواهیم بود، و فرق بین ما و سلمان -سلام الله علیه- در درجه طاعت و یاد او که مؤثر در درجه قرب ما است خواهد بود. و آنچه می دانیم که اعمالی در دنیا محلّ ابتلاء ما خواهد شد، باید بدانیم؛ که آنها هر کدام مورد رضای خداست، ایضاً خدمت و عبادت و طاعتِ او محسوب است. پس باید بدانیم که هدف باید این باشد که تمام عمر، صرف در یاد خدا و طاعت او و عبادت، باید باشد تا به آخرین درجه قربِ مستعدِّ خودمان برسیم، و گرنه بعد از آنکه دیدیم بعضی، به مقامات عالیه رسیدند و ما بی جهت عقب ماندیم پشیمان خواهیم شد. وَفَّقَنَا اللّهُ لِتَرْکِ الْإِشْتِغالِ بِغَیْرِ رِضاهُ، بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْهِمْ أَجْمَعیَن. ✳️@Doaye_nodbeh80