تورم سال گذشته ۳۳ درصد اعلام شد. افزایش ۱۵ و ۲۱ درصدی در دستمزد کارگران، یعنی سفره آن‌ها باز هم کوچک تر می‌شود! در چنین شرایطی، تنها راهی که می‌تواند موضوع را تغییر دهد، جهش تولید است. چرا که کارخانه‌ها به طور متوسط با ۴۰ درصد از ظرفیت خود مشغول کار هستند. اگر تولید جهش پیدا کند، می‌توان امید بیشتری برای احقاق حق کارگران داشت. البته این مشکل همیشگی نظام سرمایه‌داری است. تا وقتی کارگر، کارگر است و کارفرما، کارفرما، این مسئله ادامه دارد. نظام کارگر و کارفرمایی که در سایۀ شیوۀ تولید انباشتی پدید آمده است، همواره در سیکل زوال زندگی مستضعفان حرکت می‌کند. شیوه‌ای که سرمایه‌داری و مارکسیسم بر روی آن اشتراک نظر دارند!