#بیانات #درس_اخلاق #طریق_بندگی حضرت آیت الله العظمی دوزدوزانی تبریزی مدظله العالی در درس اخلاق روز چهارشنبه ۱۲ دیماه ۱۴۰۳ ضمن اشاره به روایتی از امام صادق علیه‌السلام به نکاتی ارزنده در عبادت و بندگی خداوند متعال اشاره کردند. خداى عزوجل بر پيامبرش داوود عليه‌السّلام وحى نمود: اى داوود! به راستى، چون بندۀ مؤمن من گناهى مرتكب شود، سپس بازگردد و از آن گناه توبه كند و هنگام يادآورى‌اش از من شرم دارد، او را ببخشايم و آن گناه را از ياد فرشتگان محافظ‍‌ او ببرم و به حسنه تبديل كنم و از اين كار پروايى ندارم و من مهرآورترين مهرآوران هستم. بحار الأنوار، جلد ۶، صفحه ۲۸. حضرت داوود خصوصیتی در عبادت دارد، از این جهت امام صادق عليه‌السلام از ایشان نقل می‌کنند. در سوره انبیا آیه ۷۹ آمده است که کوه و پرندگان را مسخَر داوود کردیم. در بیابان ناله می‌کرد، کوه با او هم‌صدا می‌شد. پرندگان بالای سرش جمع می‌شدند و هم نوا بودند. در تاریخ انبیا دیدم که با ناله حضرت داوود، کوه و پرندگان حرکت می‌کردند. این معنا را ما نمی‌فهمیم باید به اعجاز معنی کنیم. در تفسیر می‌گویند کوه به ناله اش جواب می‌داد، آیا جوابش در خارج شنیده می‌شد؟ همه موجودات به نوعی تسبیح خدا می‌کنند. حرکت طبیعی زمین تسبیح است. در بحث "كُتِبَ عَلَيۡكُمُ ٱلصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُمۡ" بحث کردیم که "کَما" در اصل است نه در کیفیت، لذا ماه رمضان مخصوص اسلام است. حضرت داوود یک روز در میان روزه بود. آنقدر از خوف خدا گریه کرده بود که چشمش به گودی رفته بود. اما ما گرفتاریم که "تا چه خورم صیف و چه پوشم شتا". زندگی ما بسیار سخت شده است. سابق بر این خشت روی خشت می‌گذاشت و زندگی می‌کرد اما حالا نمی‌شود نفس کشید. در زمان فعلی این کیفیت عبادت و گریه زاری و روزه داری برای ما واقعا سخت است. در عبادت کیفیت نداریم، لذا از این جهت فرمودند شریعت سهله سمهه. یکی از اساتید ما می‌فرمود: خداوند در طول روز ۱۷ دقیقه از شما نماز خواسته است. در این روایت که خدمتتان خواندم عجیب است، بنده گناه می‌کند بعد از رجوع بخشیده می‌شود. ما بعضی اوقات آبروی کسی می‌ریزیم و تا آخر عمر افتخار می‌کنیم و متوجه نمی‌شویم. اینکه یادمان بیاید و رجوع کنیم از نعمت‌های خداوند است. معصوم که نیستیم؛ اتفاق می‌افتد؛ زبان انسان، غیبتی، تهمتی، گناهی. اگر تا آخر عمر نفهمد خیلی بدبخت است لذا می‌فرماید تارک الصلوة کافر است چون فاصله‌ای ندارد. این یادآوری گناه توفیقی است که برای همه حاصل نمی‌شود. مومن وقتی یاد گناهش می‌افتد از خدا خجالت می‌کشد به لرزه می‌افتد و از خدا می‌خواهد او را ببخشد. در این صورت خدا قلم عفو می‌کشد، ملائکه را دچار نسيان می‌کند تا گناهش را فراموش کنند و ننویسید. علاوه بر این برایش حسنه می‌نویسد. چرا؟ چون ارحم الراحمین است، اگر یک قدم به سمت او برویم، صد قدم می‌آيد. سایت | تلگرام | ایتا | اینستگرام | رادیو مرجعیت | عضويت:👇👇 ✅ @duzduzani_ir