نکته آیه ی شریفه؛ 🌱🌹🌱🌹🌱🌹🌱 اين آيه يكى از مصاديق تذكر و توجّه به «ايّام اللَّه» است كه در آيه ى پنجم اين سوره مطرح شد. «و ذكرهم بايام اللَّه» به گفته شيخ طوسى در تفسير تبيان، شك با ريب فرق دارد. شك، ترديد طبيعى است ولى ريب، شكى است كه با سوء ظنّ و تهمت همراه باشد. شكى كه زمينه تحقيق و قبول حقيقت شود، شكّ سازنده و مفيد است، ولى شكّى كه در برابر بيّنات و معجزات مطرح است، همان لجاجت و شكّ مخرّب و باز دارنده ى انسان از پذيرش حقّ است. «لفى شكّ ... اليه مُريب» جمله «فردّوا ايديهم فى افواههم» را مى توان به چند صورت معنا كرد: الف: مخالفان با گذاشتن دست بر دهان حقگويان، صداى آنان را در گلو خفه مى كردند. ب: معجزات ودلايل انبيا به قدرى محكم بود كه گويا دست مردم را گرفته بردهانشان گذاشتند، كنايه از اينكه زبان مردم در برابر حق، بسته شد و حرفى براى گفتن نداشتند. ج: مخالفان انبيا از شدت خشم، انگشتان خود را گاز مى گرفتند. د: مخالفان انبيا، در حضور پيامبر دستان خود را بر دهانشان قرار مى دادند. كنايه از اينكه ساكت شوند و موعظه اى نكنند. 🍀🌷🍀🌷🍀🌷 @gamedovoom