🔴 پاسخگویی به مردم و تحمل سؤال و انتقاد؛ کمترین انتظار از یک مسئول 🔹در بین جامعه، انقلابی بودن بدجا افتاده؛ انقلابی بودن را صرفاً به ریش و لباس و ظواهر می شناسند. افرادی که مثلاً منتسب به یک نهاد انقلابی باشند یا مسئول یک نهاد حاکمیتی باشند را انقلابی می دانند بدون اینکه آن فرد ویژگی های یک فرد انقلابی را داشته باشد. 🔸بطور کلی مهم ترین ویژگی های یک فرد انقلابی عبارتست از: تدین و تشرع، عدالتخواه، کارآمد و متخصص، ضدتبعیض، ضداشرافی گری، ساده زیست، مردمی و مردم دار، پاسخگو به مردم، فساد ستیز، استکبارستیز، موضع شفاف در برابر جریانات فاسد سیاسی و اقتصادی، تواضع و دوری از تکبر، اهل خدمت به مردم و ... . 🔹اگر یک مسئول، اهل هیچکدام یا خیلی از صفات بالا نباشد ولی مردم دار و پاسخگو به مردم باشد و از سؤال و انتقاد نهراسد باز مورد احترام و حمایت مردم است. اما مسئولی که شبانه روز کار کند اما مردم دار نباشد و نگاه از بالا به پائین به مردم داشته باشد و تمایل داشته باشد دیگران از او بگویند بدانید یک جای کار می لنگد. 🔸بدین ترتیب یکی از مهمترین ویژگی مسئولین نظام اسلامی در قامت ریاست جمهوری، نمایندگی و غیره، #پاسخگویی_به_مردم است. از نقد نترسیده و از کوره در نرود. سؤال مردم را شنیده و پاسخگو باشد. مسئولی که از پاسخگویی بترسد و پاسخ سؤالات را ندهد و انتظار داشته باشد سؤالات گل و بلبلی از وی پرسیده شود، مسئول در تراز انقلاب اسلامی نیست. 🔹تحمل نقد و انتقاد دیگران یکی دیگر از ویژگی هایی است که هر مسئول در تراز انقلاب اسلامی باید داشته باشد. مسئولی که نقدناپذیر باشد همه اعمال و رفتار خود را درست می داند در ثانی تلاشی هم برای رفع نقاط ضعف خود نخواهد کرد. لذا فکر نکنید کسی که نشان داد نقدناپذیر است حالا یک اشتباه و خطای کوچکی انجام داده و تمام! خیر؛ مسئول در نظام جمهوری اسلامی یعنی پاسخگو! کسی حق ندارد خود را انقلابی کامل بنامد اما از سؤالات و احیاناً انتقادات بهم بریزد. اگرچه انقلابی بودن مراتب و درجه بندی دارد. 🔻در پایان خوب است این چند بند را از زبان رهبری بخوانید: 🔹«به شما مسوولان دولت که بخش های گوناگون در اختیارتان است، می گویم از انتقاد نه بترسید، نه خشمگین و ناامید شوید. این‏طور هم نباشد که اگر روزنامه یا شخصی به بخشی از بخش های دولت یا به کاری که دولت پدید می‏آورد، انتقاد می‏کند، مسوولان آن بخش یا مسوولان دولتی سراسیمه شوند. 🔹گاهی اوقات انسان می‏بیند یک حالت سراسیمگی در اینها پیدا می‏شود. نه، به‏ هیچ ‏وجه سراسیمه نشوید. بالاخره انتقاد وجود دارد. راه مورد انتقاد قرار نگرفتن این است که انسان به کنج انزوایی بخزد و هیچ اقدامی نکند، یا اگر مسوولیتی می‏پذیرد، خدای نکرده به لوازم آن مسوولیت عمل نکند تا مثلا کسی به انتقاد از او نپردازد و برخلاف توقع او کاری صورت نگرفته باشد. 🔹انتقاد به معنای تضعیف نیست. انتقاد اگر دلسوزانه و منصفانه باشد، کمک هم می‏کند. اگر انتقادی دلسوزانه هم نبود، بالاخره دانسته می‏شود. در مقابل حرکت دولت، اگر یک وقت عیبجویی غیرمنصفانه‏ای هم بشود، نخواهد توانست افکار عمومی و واقعیت های بیرونی را تحت تاثیر قرار دهد. از انتقاد اصلا عصبانی نشوید. بعضی از انتقادکن‏های از دولت، هدفشان این است که شما را عصبانی کنند،خسته کنند و از جا در ببرند؛ اصلا انتقاد با این هدف انجام می‏گیرد. 🔹گاهی یک خبری را تیتر می‏کنند، بزرگ می‏کنند و فردای آن روز معلوم می‏شود اصلا دروغ است و اصل ندارد! اینها هم کارهایی است که بعضی ها انجام می‏دهند. مطلقا حالت عصبانیت و بی‏تابی نباید به شما دست بدهد. بعد هم شما از همان انتقاد – ولو غیرخیرخواهانه باشد – استقبال کنید. چون گاهی در انتقادهای خصمانه هم حقایقی وجود دارد که انتقاد کننده از روی خیرخواهی نمی‏گوید، اما انتقادش واقعی است، چه برسد آن کسانی که از روی خیرخواهی از شما انتقاد می‏کنند. اصلاً هیچ نرنجید و از انتقاد استقبال کنید.» داود مدرسی یان @Emam_kh