ما همان بچه ای هستیم که همه هستند اما او سر سفره نیست. مادرها معمولا حواسشان به بچه ای که سر سفره نباشد بیشتر است. هم سهم او را برایش نگه میدارند و هم مدام از حال آن بچه سوال میکند که آیا نیامد؟ کجا مانده؟ چرا دیر کرد؟ پس کی می آید؟ حتی مادرها اگر خیلی نگران شوند، چادر به سر کرده و از خانه بیرون میروند و دنبال بچه شان میگردند. به این طرف و آن طرف میروند. به اینجا و آنجا. تا اینکه بالاخره بچه ای که سرش به دنیا گرم شده را پیدا میکنند. همان لحظه جلو نمیروند. ابتدا از دور ایستاده و کمی به قد و بالای بچه شان که خیلی‌ ادعایش میشود و مثلا فکر میکند بزرگ شده نگاه میکنند و ذوق و دعایش میکنند. مادر است و نمیخواهند بچه اش جلوی رفقا و دوستانش کم بیاورد. به خاطر همین، میگذارد وقتی دور بچه خلوت شد و اندکی طعم تنهایی را چشید، آنگاه قدم به قدم جلو رفته و از دور «پسرم! ... دخترم! اینجایی؟ کجا موندی مادر؟» مادر! 😭😭 مادر جان😭😭 اربعین لازمیم و دلمان دارد میترکد دلمان به شما خوش است. به شما بهترین مادر دنیا. فاطمه زهراسلام الله علیها😭 بهترین مادر دنیا و سفره اربعین و کربلای حسینش. مادر! بیا و مرا از بین شلوغی هایی که دور خودم ایجاد کرده ام نجات بده. اصلا ... سائلم آب و دانه می خواهم رحمت مادرانه می خواهد آی بی بی! گدا نمی خواهی؟ پسر بی وفا نمی خواهی؟ کاش میشد ز من سوال کنی؟ پسرم کربلا نمی خواهی؟ 😭😭😭😭😭 حدادپور_جهرمی