✧❁﷽❁✧ ✍️ ابوریحان بیرونی (م: 440 ق)از بزرگ ترین علمای اسلامی است. او در کتاب «الآثار الباقیة عن القرون لخالیة» می نویسد: 🔻«.... مردم روز عاشورا را بزرگ مى‌شمردند، تا اينكه شهادت حسين بن على بن ابيطالب و اصحاب وى، در اين روز، به وقوع پيوست، كه بر حسين و يارانش‌ جناياتى وارد ساختند كه هيچ امتى با شريرترين مخلوق، چنين اعمالى را انجام نمى‌دهد. آنان حسين و اصحابش را با زبانى تشنه به شهادت رساندند و سرهايشان را بر نيزه كرده و بر اجساد پاكشان اسب تاختند ... لذا مردم اين روز، را بديمن مى‌شمارند. امّا بنى اميّه در اين روز، لباس نو به تن كرده و خود را آراسته، سرمه به چشم كشيده و به يكديگر تبريك مى‌گفتند و در اين روز، وليمه و مهمانى مى‌دادند. و با شيرينى‌ها و نقل و نبات از مهمانان پذيرائى مى‌نمودند كه اين مراسم در آن ايام در ميان مردم شايع بوده و بعد از زوال سلطنت آنان، آثارش باقى ماند. اما شيعه، روز عاشورا را در نوحه و گريه بخاطر كشته‌شدن سيّد الشهدا، به سر مى‌بردند، و عزادارى بر حسين عليه السلام را در شهر مدينه و ساير شهرها، علنى برپا مى‌كردند، و در اين روز، خاك قبر حسين را در كربلا زيارت مى‌نمودند و به همين جهت عامّه مردم از نو كردن ظروف و اثاث منزل در روز عاشورا، كراهت داشتند...» 📚بیرونی، الآثار الباقیة، ص: 420 (رک: سند ملحق شده به متن) ⏹ بر اساس مستند فوق: 1️⃣ عزاداری رسم معمول شیعیان در قرون اولیه اسلام بوده است. 2️⃣ بنی امیه و تابعین آنها، این روز را جشن می گرفتند و آن را مبارک می دانستند. ✧❁دانشگاه امامت❁✧ 🆔 @Emamat110u