حکمت 45 نهج البلاغه روایت [hadith]وَ قَالَ (علیه السلام): لَوْ ضَرَبْتُ خَیْشُومَ الْمُؤْمِنِ بسَیْفِی هَذَا عَلَی أَنْ یُبْغِضَنِی مَا أَبْغَضَنِی، وَ لَوْ صَبَبْتُ الدُّنْیَا بجَمَّاتِهَا عَلَی الْمُنَافِقِ عَلَی أَنْ یُحِبَّنِی مَا أَحَبَّنِی؛ وَ ذَلِکَ أَنَّهُ قُضِیَ، فَانْقَضَی عَلَی لِسَانِ النَّبیِّ الْأُمِّیِّ (صلی الله علیه وآله) أَنَّهُ قَالَ: "یَا عَلِیُّ لَا یُبْغِضُکَ مُؤْمِنٌ وَ لَا یُحِبُّکَ مُنَافِقٌ".[/hadith] ترجمه (محمد دشتی): راه شناخت مؤمن و منافق (اخلاقی، انسان شناسی، سیاسی): و درود خدا بر او، فرمود: اگر با شمشیرم بر بینی مؤمن بزنم که دشمن من شود، با من دشمنی نخواهد کرد، و اگر تمام دنیا را به منافق ببخشم تا مرا دوست بدارد، دوست من نخواهد شد، و این بدان جهت است که قضای الهی جاری شد، و بر زبان پیامبر امّی صلّی اللّه علیه و آله و سلّم گذشت که فرمود: 👈«ای علی مؤمن تو را دشمن نگیرد، و منافق تو را دوست نخواهد داشت.» واژگان (عمران علی‌زاده): خَیشوم: اصل و بالای بینی صَبَبتُ: ریختم جَمّات: همه و تمامی @اللّهم_صلّ_علی_محمّدوآل_محمّدوعجّل_فرجهم 👈🏻کپی آزاد @Emmam_Ali