بسم‌الله من که روزهای جنگ را ندیده‌ام، اما مامان تعریف می‌کرد و می‌گفت که زن‌ها نمی‌توانستند برای جنگیدن اسلحه دست بگیرند و به خط مقدم بروند اما هر کاری که از دستشان برمی‌آمد برای کمک به رزمنده‌ها انجام می‌دادند. مثلا توی خانه یا مسجد یا پایگاه‌های بسیج دور هم جمع می‌شدند و خیاطی می‌کردند، بافتنی می‌بافتند و چیزهایی که در جبهه ممکن بود لازم بشود را برای رزمنده‌ها فراهم می‌کردند. جنگ جنگ است، فرقی نمی‌کند توی ایران باشد یا غزه یا لبنان یا هر جای دیگر‌. آدم اگر کمی آزاده باشد دلش می‌تپد برای مظلوم و خونش به جوش می‌آید از ظلم و دلش می‌خواهد هر کاری که از دستش برمی‌آید برای دفاع و کمک به مظلوم انجام بدهد. حالا هم زنان ایرانی دارند سنگ تمام می‌گذارند از اهدا کردن طلا و تهیه‌ی لباس و بافتن شال و کلاه و هر چه که تصور می‌کنند نیاز یک رزمنده یا یک جنگ‌زده در روزهای سرد زمستان باشد. چرا که ایرانی‌ها خوب می‌دانند جنگ چیست و آوارگی و جنگ‌زدگی چه دردی دارد. ‎ ✍ dokhtareshahid امتداد انتخاب 🆔 @Emtedadeentekhab