وقت سؤال -2
[بررسی عملکرد یک گوساله سامری]
🖌سید محمد عماد اعرابی
او خواستار حمایت وزارت خارجه آمریکا از این پیشنهاد شد و حتی از ظرفیت سازمان پاگواش برای این طرح سخن گفت. لطفیان خودش عضو هیئت رئیسه سازمان پاگواش بود؛ سازمانی که در طول جنگ سرد برای نفوذ میان جامعه دانشگاهی شوروی ساخته شده بود و پس از آن نیز از طرف نهادهای آمریکایی مثل بنیاد راکفلر با همین هدف حمایت مالی میشد. در همین چهارچوب او پای دانشجویان خود را به بخش جوانان سازمان پاگواش باز کرد. م.ج یکی از دانشجویان او بود که در سال 2014 عضو هیئت اجرایی دانشجویان بینالمللی جوان پاگواش (ISYP) شد و از این رهگذر برای ادامه تحصیل در رشته «حکمرانی جهانی، درگیری و امنیت» به مدرسه روابط بینالملل بالسیلی در کانادا رفت. استاد راهنمای او در این دانشگاه «جیمز بلایت» یکی از همکاران مرکز وودرو ویلسون بود که همچنین یکی از عوامل قدیمی آرشیو امنیت ملی آمریکا نیز به حساب میآمد. آرشيو امنيت ملي آمریکا مؤسسهاي است که در ارتباط با نهادهای اطلاعاتی و امنیتی آمریکا قرار دارد و پس از خارج شدن اسناد این نهادها از طبقه بندی محرمانه، به ساماندهی این اسناد و یا انتشار کتاب هایی بر اساس آنها میپردازد. جیمز بلایت بر همین اساس کتاب «دشمن شدن» را با موضوع بررسی رابطه ایران و آمریکا برای آرشیو امنیت ملی آمریکا نوشت و در مقدمه آن از تلاش م.ج برای نگارش کتاب تشکر کرد. م.ج مدتی بعد به ایران برگشت و جذب نهادهای علمی و تحقیقاتی در ایران شد و دست آخر از طرف نمایندگی سازمان ملل متحد در تهران به عنوان مدیر یونیدو (UNIDO) انتخاب شد. او در پوشش این مقام با مسئولان و مقامات مختلف جمهوری اسلامی ایران دیدار میکرد و به جمعآوری اطلاعات میپرداخت. در یک مورد او در دیدار با مدیر وقت سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرداری تهران خواستار ارائه بخش قابل توجهی از دادههای شهر تهران شد که با هوشیاری مدیران وقت شهرداری امکان دسترسی به این دادهها را پیدا نکرد. پیشنهادی که اگر مشابه آن را به معاون وزیر ارتباطات و رئیس سازمان فناوری اطلاعات در دولت دوم آقای روحانی ارائه میداد با توجه به رابطه نزدیکش، کاملا بعید به نظر میرسید با پاسخ منفی مواجه شود. بررسی اینکه آیا چنین تبادل اطلاعاتی صورت گرفته یا نه؛ برعهده نهادهای نظارتی است. ما فقط میخواهیم از بیملاحظگیها، سوء تدبیرها و ترک فعلها در وزارت ارتباطات و فناوری طی هشت سال دولت آقای روحانی بگوییم.
پیش از این در یادداشت «خیلی دور، خیلی نزدیک» از سوء تدبیر سؤال برانگیز مسئولان وقت در جهت شکل گیری انحصار برای یک پیام رسان خارجی در داخل کشور گفتیم. سپس در یادداشت
«کلبه وحشی»
از رهاشدگی کسب و کارهای نوپا در دولت وقت آقای روحانی و لانه گزینی برای بیگانگان در این زیست بوم سؤال کردیم و در این یادداشت نیز سعی کردیم برخی روابط خارج از عرف تا عالیترین سطوح مدیریتی این وزارتخانه در دولت های یازدهم و دوازدهم را نشان دهیم. وزارتخانهای که قرار بود شبکه ملی اطلاعات را با ملزومات آن راهاندازی کند طی هشت سال در این زمینه تقریبا متوقف ماند و حتی بدتر، بخشی از مسئولیت خود در این حوزه را به نفع بیگانگان واگذار کرد. حالا وقت سؤال است تا متهم تبدیل به مدعیالعموم نشود و عملکرد غیرقابل قبول خود را با حاشیه سازی و شبهه پردازی پنهان نکند.