کسی که رسالتش معلمی باشه...دیووانه وار عاشق بچه هاست...اصلا بچه میبینه آروم میشه... هیچوقت بچه ای رو نمیزنه... حتی بدترین بچه هارو هم دوست داره و باهاشون دوست میشه. کسی که رسالتش آرایشگری هستش با قیچی عشقبازی میکنه... کیف میکنه... حاضره پول نگیره ولی موهای چند نفر رو برای خدا اصلاح کنه... وقتی اصلاح میکنه افکار منفیش کم میشه... موقع آرایشگری هم کلی باهات شو خی میکنه و خوشحاله... اینه عشق...اینه رسالت... ولی کسی که بخاطر پول آرایشگر میشه...چیزی نگم بهتره !