#آیات امامت و ولایت 57بقره «وَظَلَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْغَمَامَ وَأَنزَلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَي كُلُواْ مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ 57" 2) از حضرت امام علي عليه السلام روايت شده است كه ايشان در باره كلام خداوند متعال: «وَمَا ظَلَمُونَا وَلَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ» فرمود: به درستي كه خداوند توانمند تر و دست نيافتني تر از آن است كه به او ستم شود يا به خود نسبت ستم دهد؛ امّا او، ما امامان عليهم السلام را با خود يكي دانست و ستم بر ما را ستم به خود و ولايت ما را ولايت خود برشمرد، سپس خداوند از اين رو آيه اي از قرآن را بر پيامبرش صلي الله عليه و آله نازل كرد و فرمود: «وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ» [ما بر آنان ستم نكرديم، بلكه آنها به خود ستم ميكردند]#2#، عرض كردم: آيا اين تنزيل است يا تأويل؟ فرمود: تنزيل. #3# 2- نحل/ 118 3 - كافي، ج 1، ص 360، ح 91 @Etr_Meshkat