دیشب با خواهرم درباره شهید طهرانی مقدم صحبت می‌کردیم.‌ بهش گفتم کاشکی ایشون زنده بودند و اجازه می‌دادند باهاشون صحبت کنم و ازشون بپرسم چطوری به این تکنولوژی دست پیدا کردید، ماجرا چی بود، چطور این همه پیشرفت؟‌ قبلش تحصیلات شهید طهرانی‌مقدم را نگاه کرده بودم و این منو بیشتر کنجکاو کرده بود؛ کاردانی و کارشناسی صنایع. باور می‌کنید جوابم را خدا بلافاصله بهم داد؛ نامه‌ی ایشون به حضرت آقا را دیدم، در قسمتی از اون نامه نوشته شده بود: ☘ تو پای به راه درنه و هیچ مپرس، خود راه بگویدت که چون باید رفت. ☘ و من یاد این آیه افتادم: ☘ وَالَّذينَ جاهَدوا فينا لَنَهدِيَنَّهُم سُبُلَنَا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ ☘ و آنان که در (راه) ما جهد و کوشش کردند محققا، آن‌ها را به راه‌های (معرفت و لطف) خویش هدایت می‌کنیم، و همیشه خدا یار نیکوکاران است. اشک‌هام سرازیر شد و آهی از دلم برخاست...