«زوال دنیا و بقاء آخرت» امام باقر عليه السلام فرمود:  ⚪️ كَتَبَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام إلى مُحَمَّدِ [ يعني محمّد بن الحنفيّة . ] بنِ عَلِيٍّ عليه السلام مِن كَربَلاءَ : 🌴 بِسمِ اللّه ِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ ، مِنَ الحُسَينِ بنِ عَلِي إلى مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ ومَن قِبَلَهُ مِن بَني هاشِمٍ ، أمّا بَعدُ ، 💠 فَكَأَنَّ الدُّنيا لَم تَكُن وكَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل ، وَالسَّلامُ .  [ منبع:كامل الزيارات : ص 158 ح 196 عن ميسر بن عبد العزيز ، بحار الأنوار : ج 45 ص 87 ح 23 . ] امام باقر عليه السلام فرمود:  حسين بن على عليهماالسلام از كربلا به محمّد بن على (مقصود، محمّد بن حنفيّه است)نوشت: از حسين بن على به محمّد بن على و ديگر فرزندان هاشم.امّا بعد: 💠دنيا چنان است كه گويى هرگز نبوده است و آخرت ، چنانست كه گويى همواره بوده است! والسلام» ▫️▫️▫️▫️▫️ ✍ پ.ن: انسان می داند که دنیا فانى ست ولی در عمل، آنرا پایدار و دایمی می پندارد: یَقُولُ فِى الدُّنْیا بِقَوْلِ الزّاهِدینَ وَ یَعْمَلُ فیها عَمَلَ الرّاغِبین در دنیا همانند پارسایان سخن می گوید اما همچون دلبستگان و شیفتگان دنیا عمل می کند درحدیث آمده: اى مردم، تمام اهل دنیا مهمان هستند و هر آنچه دارند، عاریه است و سرانجام باید آن را به صاحب آن برگردانند این تشبیه, بسیار گویاست. فرض کنید ما را به منزلى با فرشهاى ابریشم بافت و مجلّل و بسیار قیمتى و سفرهاى رنگین با ظرفهاى جواهر نشان و کاخ چنین و چنان دعوت کنند؛ وقتى احساس کنیم تمام اینها موقّتى و عاریه اى ست، هیچ دلبستگى براى ما ایجاد نمی کند. احساس ما بدنیا باید اینگونه باشد.