از علی امیرالمومنان به خفیف انصاری فرماندار بصره.
چگونه مرا امیرالمومنین بخوانند و در تلخی روزگار با مردم شریک نباشم؟
من سیر بخوابم و پیرامونم شکم‌هایی گرسنه باشند...؟
هیهات که هوای نفس بر من چیره شود و حرص و طمع مرا وادارد که غذای لذیذ برگزینم در حالی که در سرزمینم کسی باشد که به قرص نانی نرسد و یا هرگز شکمی سیر نخورد.
📙 نهج البلاغه نامه ۴۱
🌷 @FAZILAT_SALAVAT 🌷