7⃣1⃣ شیخ صدوق در علل از ابو عبدالله محمد بن شاذان بن احمد بن عثمان بروازی از ابو علی محمد بن محمد بن حارث بن سفیان حافظ سمرقندی از صالح بن سعید ترمذی از عبدالمنعم بن ادریس از پدرش از وهب بن منبه، نقل کرده که گفت: وقتی که نوح از کشتی بیرون آمد، خداوند به او وحی کرد که: ای نوح، من بندگانم را برای عبادت به خودم آفریده ام و به آنها امر کردم که به من اطاعت کنند، ولی آنها به من عصیان کردند و به غیر من عبادت نمودند. تا این که مستوجب این عذاب من شدند و من آنها را غرق نمودم. و من اکنون قوس خود را امانت در میان بندگانم می گذارم که میان من و آنها اطمینان و اعتماد باشد و تا روز قیامت از غرق شدن بوسیله خشم من در امان باشند. نوح از این وحی خوشحال شد. در داخل قوس یک زه بود با یک کمان (که سمبل خشم و جنگ محسوب می شد) خداوند کمان و زه را از داخل آن دایره قوسی خارج ساخت و فقط قوس باقی ماند که خداوند آن را آثار این بودن مردم و شهرها از غرق شده قرار داده بود. مولف می گوید: منظور از آن قوس، همان قوس و قزح است که هنگام بارش و طوفان در افق نمایان می شود. @Fahma_KanoonTaha