از پیرمرد حکیمی پرسیدند: از عمری که سپری نمودی چه چیز یاد گرفتی؟ پاسخ داد: که دنیا قرض است باید دیر یا زود پس بدهیم. که مظلوم دیر یا زود حقش را خواهد گرفت. که دنیای ما هر لحظه ممکن است تمام شود اما ما غافل هستیم. که سخن شیرین، گشاده رویی و بخشش سرمایه اصلی ما در زندگیست. که ثروتمندترین مردم در دنیا کسی است که از ، و بهره مند باشد. کسی که جو را می کارد گندم را برداشت نخواهد کرد. که عمر تمام می شود اما کار تمام نمی شود. کسی که می خواهد مردم به حرفش گوش بدهند باید خودش نیز به حرف آنان گوش دهد. که مسافرت کردن و هم سفره شدن با مردم بهترین معیار و دقیق ترین راه برای محک زدن شخصیت و درون آنان است. کسی که مرتب می گوید: من این می کنم و آن می کنم تو خالی است و نمی تواند کاری انجام دهد. کسی که معدنش طلا است همواره طلا باقی می ماند بدون تغییر، اما کسی که معدنش آهن است تغییر می کند و زنگ می زند. تمام کسانی که در گورستان هستند همه کارهایی داشتند و آرمان هایی داشتند که نتوانستند محقق گردانند. ♦که بساط عمر و زندگیمان را در دنیا طوری پهن کنیم که در موقع جمع کردن دست و پایمان را گم نکنیم. 🌸🙏 @Fahma_KanoonTaha