اوج مظلوميت و غربت اسلام نيز در آخرالزمان اتفاق مي افتد. پيامبر اکرم(ص) در روايتي دوران آخرالزمان را چنين توصيف مي نمايند: روزگاري خواهد آمد که دين خدا تکه تکه خواهد شد. سنت من در نزد آنان بدعت و بدعت در نزد آنان سنت باشد، شخصيت هاي بزرگ در نزد آنها حيله گر خوانده مي شوند و اشخاص حيله گر در نزد مردم، با شخصيت و وزين خوانده شوند. مومن در نزد آنان حقير و بي مقدار مي شود و فاسق به پيش آنها محترم و ارجمند باشد، کودکانشان پليد و گستاخ و بي ادب و زنانشان بي باک و بي شرم و بي حيا شوند، پناه بردن به آنها خواري و اعتماد به آنان ذلت و درخواست چيزي از آنها نمودن، جامه درويشي به تن کردن و مايه بيچارگي و ننگ است. ايشان در ادامه ميفرمايند: زماني بر مردم بيايد که هر کس دين خويش را به سختي حفظ کند. دينداري شان بسان کسي ماند که آتش در دست خود نگه دارد. از علي بن ابي طالب(ع) درباه آخرالزمان سوال شد: آيا در آن زمان مومناني وجود دارند؟ حضرت فرمود: آري. باز پرسيده شد: آيا از ايمان آنان بر اثر فتنه ها چيزي کاسته مي شود؟ فرمود: نه، مگر آن مقدار که قطرات باران از سنگ خارا بکاهد اما آنان در رنج بسر برند. امام صادق(ع) سختي مومنان در آخر الزمان را چنين تشريح مي نمايد: «در آن زمان مي بيني که پيروان همه اديان تحقير مي شوند و حتي هر کس که يک فرد ديندار را دوست داشته باشد. مردم ارتباط با او را تحريم مي کنند و او را از خود مي رانند.» [۱] لذا در دعای شکواييه که سفارش شده هر روز در آخرالزمان بخوانيد مي‌فرمايد: «اللهم نشکو اليک فَقدَ نبينا و غببة ولينا و قِلّة عددنا و کثرة عدونا...» پس يکي از وجوه غربت آخرالزمان، قلّت عدد و زيادي دشمنان و گسيختگي امت اسلام و پراکندگي مسلمانان است و در اين ميان تنها يک عده مؤمنان حقيقي هستند که آنان غربا هستند. اما تجلي غربت در آخر الزمان وجود نازنين امام زمان(عج) است. اميرالمؤمنين عليه السلام درباره غربت حضرت مهدي (عج) ميفرمايد: صاحب اين امر (غيبت) تنها و يگانه و غريب است. [۲] سزاست اگر مومنين در غربت ولي خويش ندبه جدايي و تنهايي سر دهند؛ أَيْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدِيدِ الْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ أَيْنَ الْمُتَخَيَّرُ لِإِعَادَةِ الْمِلَّةِ وَ الشَّرِيعَةِ أَيْنَ الْمُؤَمَّلُ لِإِحْيَاءِ الْکِتَابِ وَ حُدُودِهِ أَيْنَ مُحْيِي مَعَالِمِ الدِّينِ وَ أَهْلِهِ کجاست آن ذخيره براى تجديد فريضه ‏ها و سنّت ها، کجاست آن برگزيده براى بازگرداندن دين و شريعت، کجاست آن آرزو شده براى زنده‏ کردن قرآن و حدود آن، کجاست احياگر نشانه‏ هاى دين و اهل دين. ۱. بشاره الاسلام، ص ۱۳۲ ۲. مکيال المکارم، ج ۱، ص ۱۲۹ @Fahma_KanoonTaha