💠 یادداشتی بر سخنرانی شب دوم استاد قنبریان در هیئت میثاق با شهداء 💢 شرط پیروزی فئه از منظر قرآن کریم در شب اول استاد بیان فرمودند: بر اساس آیات قرآن یک فئه زمانی شکل می‌گیرد که افراد آن اجتماع از ابتلائاتی که به آن دچار می شوند، سربلند بیرون آیند. اگر خداوند متعال در قرآن کریم بیان می دارد یک فئه اندک به اذن و اراده او می‌تواند بر فئه ای کثیر غلبه یابد و پیروز شود، ما با یک سوال مهم مواجه می‌شویم: شرط پیروزی یک فئه قلیل بر فئه‌ای کثیر چیست؟! چگونه اندیشه و نهضت اباعبدالله علیه‌السلام و اصحاب حضرت که فئه‌ای قلیل بودند بر فئه کثیر مقابل برتری یافت؟ به اذعان تاریخ ۳۰ هزار نفر از کوفه برای مقابله با اباعبدالله علیه‌السلام و اصحاب حضرت در کربلا گرد هم آمده بودند. آیا برای کشتن حدود ۱۰۰ نفر مرد با زن و بچه، به سپاه ۳۰ هزار نفری نیاز است؟ تحلیل استاد از این سپاه عظیم این است که می‌خواستند همه کسانی که نقشی در دعوت اباعبدالله علیه‌السلام به کوفه داشتند، در ریختن خونش شریک باشند. تاریخ می‌نویسد: هیچ مرد بالغی در کوفه نمانده بود مگر آنکه به زور هم شده او را راهی کربلا کرده بودند. اما نکته عجیبی که باید به آن اشاره کنیم این است که بر اساس متون تاریخ، زمانی که از نخیله (پادگانی نزدیک کوفه) گروه های هزار نفری را به کربلا می فرستادند، حدود ۳۰۰ الی ۴۰۰ نفر به کربلا می‌رسیدند و بقیه در بیابان و شیار های اطراف گم می‌شدند! اما یک سوال: آن هایی که خود را گم می‌کردند کجا می‌رفتند؟ گروهی بودند که حاضر نبودند با امام وارد جنگ شوند و از طرفی حاضر به یاری حضرت هم نبودند. این ها در روز عاشورا بالای بلندی ایستاده بودند، گریه می کردند و می‌گفتند: خداوندا پیروزی را بر این مرد نازل کن [إنَّ أشیاخَاً مِن أهلِ الکوفَة لوقوفٌ علی تلّ یَبکون و یَقولون: اللّهُمَّ أنزِل عَلیه نَصرَک (تاریخ طبری، ابن جریر، ج ۴، ص ۲۹۵)] اگر بخواهیم به داستان قرآنی طالوت و جالوت برگردیم، زمانی که طالوت و فئه‌اش جالوت و لشکریانش را دیدند، طالوت از خداوند درخواستی کرد که راز پیروزی فئه نیز در آن نهفته شده است‌.[وَ لَمَّا بَرَزُوا لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُوا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (سوره بقره، آیه ۲۵۰)] بر اساس این آیه قرآن شرط پیروزی فئه قلیل در برابر فئه کثیر "افراغ صبر" است. افراغ در لغت عرب به معنای ریختن یا پر کردن آمده است. تحلیل استاد از بحث افراغ صبر این است که کثرت فئه دشمن باعث می‌شود هر بخش از آن فئه کاری را به عهده داشته باشند و قسمت های مختلف با حضور افراد آن فئه پر شود. اما در فئه قلیل ما که عده آن به فئه دشمن نمی‌رسد، ای بسا هر نفر باید به اندازه ده نفر کار کند تا جای خالی پر شود. مصداق واقعی این مهم را در وجود حضرت عباس بن علی علیه‌السلام ببینید. او هم فرمانده یک جناح سپاه است، هم علمدار است، هم آب آور است، هم نگهبان خیمه هاست و هم‌‌‌... در واقع او در فئه قلیل امامش بسیاری از جا های خالی را پر کرده است. با توجه به گزاره های مهمی که در ادامه بحث توسط استاد مطرح شد، برای تطابق با موضوع اصلی باید بگوییم: لازمه افزایش قدرت مردم برای تحقق عدالت، پس از شکل گیری فئه، "افراغ صبر" است. @Fahma_KanoonTaha