هدایت شده از فقه معاصر
💠 کتیبه ایوان نجف
سمت راست ورودی اصلی مرقد مطهر امیرمؤمنان علی علیه‌السلام:
زایرانِ دَرگهَت را بر دَرِ خُلدِ بَرین
می‌دهند آواز: طِبتُم فَادخُلوها خالِدین
این شعر، بیت پایانی از هفت بند کاشی، متعلق به ملا حسن کاشی عالم و شاعر عالم و شاعر قرون ۷ و ۸ هجری قمری و ملازم سلطان محمد خدابنده است.
شاعر در مصرع دوم، مژده زندگی جاودان بهشتی را که مضمون آیه 73 سوره زمر است، به زایران مرقد امیرمؤمنان علیه السلام، بشارت می دهد.
ترکیب بند مزبور مشتمل بر ۷ بند ۱۲ بیتی است که با احتساب ابیات میانی، در مجموع ۹۱ بیت دارد و باب جدیدی در منقبت‌سرایی باز کرد؛ تا جایی بعد از آن تا چند قرن، هفت بند سرایی در مدح مولای متقیان علیه‌السلام رایج شد و محتشم از معروف‌ترین منقبت‌سرایان شعر فارسی، خود را دنباله‌روی او برمی‌شمارد.
بسیاری از ابیات این شعر، برگرفته از آیات قران کریم و روایات معصومین صلوات الله علیهم اجمعین بوده و به دور از غلوّ، با بیانی ساده و دلنشین، معارف کلامی و اعتقادی شیعه در حق امیر المؤمنین علیه‌السلام را برای عموم مردم روزگار خود تببین کرده است.
ماجرای این شعر را در پیام ضمیمه بخوانید: