والدین سمی این قسمت: فرزندان مسموم فرزندان پرخاشگر، افسرده، گوشه گیر و فرزندانی که احساس عزت نفس نمی کنند و اعتماد به نفس خود را از دست داده اند. فرزندانی که آغوش گرم خانواده را کمتر درک کرده اندو بیشتر مورد نکاه تحقیر آمیز و نامحبتی والدین قرار گرفته آند. این ها نشانه هایی از فرزندان بیماری است که در خانواده های سمی تربیت شده اند سمی که ذهن و فکر فرزندان را مسموم نموده و سلامت روانی وعاطفی فرزندان را دچار آسیب و خطر انداخته است. سمی زهرآگین وکُشنده که روح و شخصیت فرزندان را نابود می کند و از آنان انسان هایی بی هویت و ضعیف می سازد که به شدت در تیررس خطرات اجتماعی و رفتارهای وندالیستی قرار می گیرند. فرزندانی که کمترتشویق و بیشتر سرکوب و سرزنش شده اند تاجاییکه به توانایی ها و استعدادهای خود شک کرده اتد و انگاشتی منفی از خود و محیط پیرامونی خود دارند. این فرزندان درضمیرخودانگاری، دچار افکار منفی شده اتد به گونه ای ذهنشان پر از تصورات منفی و سیاه است به گونه ای که همه چیز را سیاه می بینند و با همین تصورات بزرگ می شوند. این فرزندان برای جبران هویت پایمال شده خود دست به رفتارهایی ضد اخلاق و هنجارشکنانه می زنند تا خودی از خود نشان دهند. شاید اگر در مسیر تربیت فرزندان بدانیم با رفتارهای سمی، حقارت، کینه ورزی ، پرخاشگری و منفی گرایی را در ذهن فرزندان خود می کاریم کمی تغییر رفتار دهیم. چرا که بسیاری از آسیب های اجتماعی و فرهنگی که امروز فرزندان دچار آن شده اند نتیجه تربیت های نادرستی است که فرزندان در خانواده های سمی دیده اند. باید توجه داشت که فرزند پروری لازمه جامعه پروری است و اگر جامعه سالم می خواهيم باید خانواده سالم بسازیم بدانیم. و اگربا فرزندانمان رابطه دوستانه نداشته باشیم درفردایی نزدیک دوستی های خود را در نادرستی ها تجربه خواهند کرد. کمی هم فرزندان خود را خوب ببینیم. عطاران_ یک معلم