از شوک درمانی تا شوق درمانی این فسمت: سیاست شوکی( دفعی) سیاست شوکی،هرچند به عنوان برنامه درمانی ابتداء درحوزه اقتصاد و بازار وارد شد اما به تدریج پایش به حوزه های دیگری از جمله فرهنگ و سیاست باز شد تا آنجاکه شوک های فرهنگی و سیاسی گاه جایگزین سیاست های شوقی (تدریجی) شد. ازآنجاکه دولت هاگاه برنامه جامع ودقیقی برای حل مشکلات خودنداشتند ویادرعرصه مدیریت یاناکامی مواجه بودند برای درمان بیماری های اجتماعی و سیاسی و یا فرهنگی رو به شوک درمانی آوردندوبه عبارتی واکسن درمانی کردند. این نوع روش های آنی و لحظه ای شاید برای یک مقطع خاص راهگشا می بود امادرادامه جامعه را بایک چالش و سایش وگسل روبرو می کرد تا آنجا که واکنش افراد نسبت به پدیده های اجتماعی با نوعی انفعال و هیجان محوری همراه می شد. درسیاست های شوقی (تدریجی) برخلاف سیاست های شوکی(دفعی) نگاه کلان محور و هدفمند به موضوعات اجتماعی خواهد شد و برای اینکه افراد نسبت به جامعه احساس تعلق و وابستگی کنند همواره مورد توجه قرار می گیرند چرا که خود را عضوی از جامعه می دانند در واقع نه تنها در فعالیت های اجتماعی و سیاسی و. . . فعال خواهند بود و مشارکت می کنند بلکه احساس شراکت می کنند. استمرارتصمیمات و رفتارهای شوکی و دفعی جامعه را با یک آسیب جدی (ناامیدی) همراه می سازد و فرایند این نگاه ابزاری آن خواهد شد که از احساس تعلق مردم و آحاد جامعه به ارزش ها و آرمان های جامعه کمرنگ شود. یک معلم