اُمل گرایی: اُمُل نباشیم از مُدگرایی تا مُدپرستی ((خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو)) یکی ازپُرتنش ترین رفتارهای فردی و اجتماعی پاسخ به این سوال است که آیا باید همرنگ جماعت شدو هر رفتار وضدارزشی که درجامعه به عُرف و فرهنگ تبدیل شده، باید پذیرفت و از آن پیروی کرد؟! پاسخ به این سوال بیانگر یکی از آسیب های جدی است که در قالب مُدگرایی یا مدپرستی، رفتارهای فردی و زیست اجتماعی را به چالش کشانده است. پدیده ای که ازآن می توان به عنوان اُملیسم یا عقب ماندگی فکری نام برد.رفتاری ناشی از‌ فقدان تفکر‌ و‌ عقلانیت و نوعی تقلید کورکورانه ( کودکانه) که می توان نمود آن رادر مدپرستی مشاهده کرد. البته واضح و مبرهن است که مُد و مدسازی سازی یک نیاز اجتماعی و رفتار فرهنگی است و ناشی از تنوع طلبی است. اما اگر مُد و مدگرایی برخلاف هنجارهای جامعه باشد نه تنها به یک ضد ارزش بلکه به یک تهدید و خطربرای هویت اجتماعی و دستمایه و دسیسه ای برای سود جویی های اقتصادی و سیاسی تبدیل خواهد شد. از این رو هرتقلیدکورکورانه که عاری ازتفکر و اندیشه است مورد مذمت قرار گرفته و قرآن کریم آن را در آیات مختلف نکوهش کرده و پیروی کورکورانه آن را نشانه فقدان اندیشه و تفکر معرفی می نماید (( لاتّقُف مالیس لّک بِه عِلم)) (( به آنچه از آن علم نداری پیروی مکن))(۳۶_اسرا) ازاین رواست که پیامبراسلام(ص)می فرمایند: ((و لاتکونو اُمُعه:اُمُل نباشید))( الترغیب ص۳۲۴) واقعیت آن است که به جای همرنگی با جماعت اُمُل باید همرنگ حقیقت شد چرا که اُملگرایی نشانه جهالت و حقارت و فرصتی برای بهرکشی فکری از افراد جامعه خواهد بود. یک‌معلم