انتقاد یعنی اقتدار این قسمت: انتقاد آری، انتقام خیر ((مردمی که خیر خواه یکدیگر نیستند و از خیرخواهان نیز استقبال نمی کنند از سعادت و بهروزی بدورند)) نهج البلاغه خطبه ۲۰۷ یکی از رفتارهایی که امنیت فرهنگی و اجتماعی و روانی را در جامعه شکل و ضامن بقای آن می شود نقد و انتقادکردن است. و اگر قرار باشد جامعه ای گام در مسیر تمدن بردارد باید فرهنگ نقادی را مبنای توسعه فرهنگی برگزیند. نقد و نقادی در راستای پرسشگری و پاسخ گویی برای کمال و اصلاح جامعه یک سرمایه عظیم فرهنگی است و آنگاه که فرهنگ انتقاد پذیری ترویج یابد و ناقدانی بصیر تربیت شوند سپری محکم در برابر ناملایمات اجتماعی ساخته خواهد شد انتقاد لازمه و ضرورت پیشرفت و مانع پسرفت خواهد شد.و باید پذیرفت که امروز نقادی و انتقاد کردن به یک امر حیاتی و اجتماعی تبدیل شده و منتقد بودن یک حرفه و هنر و علم است. از این رو ترویج و تعلیم فرهنگ گفتمانِ انتقادی از لوازم و مولفه های مهم نظام تعلیم و تربیت است و اگر آموزش های لازم و ضرورت آن در مدارس احساس نشود جریان تعلیم و تربیت دچار سایش و انحرافی عمیق خواهد شد. اگر ما نتوانیم فرهنگ نقد پذیری و انتقاد کردن را به عنوان یک آموزه دینی آموزش دهیم چه بسا درحوادث و پدیده های اجتماعی انتقادگری به انتقام گیری تبدیل شود. اگر نقد و انتقاد کردن به عنوان یک شاخصه مهم جامعه دینی به مورد بازیابی و واکاوی قرار نگیرد تعامل اندیشه ها به تقابل و به جای تقریبِ افکار، گرفتار تفریقِ افکار شویم. عطاران_ یک معلم