🖊خب دوستان با توجه به جنگ اقتصادی که ایران به موجب بدعهدی و تحریم‌های ظالمانه غرب با آن دست به گریبان است، یکی از اصول مهمی که همیشه در سیاست‌های جمهوری اسلامی وجود داشته و گاهی کمرنگ‌تر و گاهی پررنگتر مورد توجه دولتمردان بوده است، مسئله روابط با کشورهای دوست و همسایه و کشورهای منطقه است.
🖊در اصل ۱۵۳ قانون اساسی آمده است:
«نـفـی و اجـتـنـاب از پـیـمـان‌هایی کـه مـوجب سلطه بیگانه بر منابع طبیعی، اقتصادی، فرهنگی و ارتش گردد و روابـط صـلح‌آمـیـز مـتـقـابـل بـا دول غـیـر مـحـارب.»
🖊داشتن روابط دیپلماتیک بین دو کشور براساس #منافع_مشترک شکل می‌گیرد؛و از آنجا که کشورهای همسایه ایران در بسیاری از موارد از جمله مسائل اقتصادی دارای منافع مشترک بسیاری هستند؛ پس بر این روابط اصولی مواردی چون درک متقابل، رفتار حسنه و عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر حکمفرما است.
🖊چهار گروه از کشورها در قـانـون اسـاسـی جـمـهوری اسلامی دارای ارجحیت در برقراری روابط با ایران هستند:
همسایگان ایران،
کشورهای مسلمان،
کشورهای جهان سوم،
کـشـورهـایـی کـه به نوعی یکی از نیازهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و یا نظامی ایران را بر طرف می‌سازند.
🖊مقام معظم رهبری با تسلط بر قانون اساسی اولویت‌های سیاست خارجی را چنین بیان می‌فرمایند:
«سـیـاسـت خـارجـی ایران به طور کلی بر این مبناست که ما با کشورها #براساس_قانون_اساسی و #براساس_اصول_اسلامی با کشورهایی که سر تعرّض با ما ندارند، رابطه خصمانه نداریم. کسانی که با ما سر تعرض دارند و شیوه خصومت در پیش می‌گیرند، مـا هـم در مـقـابل با آن‌ها خصومت‌آمیز برخورد می‌کنیم.
اگر خصومت آن‌ها نظامی بود، ما هم مـتـقـابـلا خصومت نظامی خواهیم داشت.
اما کشورهایی که با ما سر خصومت ندارند و مایلند بـا مـا ارتـبـاطات دوستانه یا برادرانه داشته باشند، ما نسبت به آن‌ها روی خوش نشان می‌دهیم و دست دوستی به سوی آن‌ها دراز می‌کنیم.»
۳