در سرشت و طینت او برترین نشانه‌های انسانیت وجود داشت. هر که او را می دید، به دیده اش بزرگ می آمد، هر که با او معاشرت داشت، به او محبت پیدا می کرد و هر دوست یا دشمنی که سخن یا خطبه‌ی او را می شنید، به آسانی درنگ می کرد تا او سخن خود را تمام کند و خطبه اش را به پایان برد! گزیده‌ای از کتاب صلح امام حسن (ع) علیه السلام @Ghalamzaniii