آدم‌ها هرگز نمی‌توانند تصور کنند وقتی یک مادر از حیات جسمانی می رود، دنیا چگونه بی روح می شود… باورش سخت است ولی حسرت دیدار یک لحظه‌ی او ذره‌ذره قلب آدمی را آب می کند… عطر وجود مادرانه‌هایش و آن چادر گل‌گلی به هنگام ‌نمازش و یا سجده های طولانی و نمازهای نیمه شبش با هیچ جبرانی، پُر نمی شود… نه گمان نمی برم، کسی بتواند درک ‌کند؛ وقتی خاک بهشت زمین را از دست می دهد، وقتی آن نگاه مهربان و خالص و پناه را دیگر ندارد؛ چه التماس‌هایی تمام وجودش را پُر می کند… اینها را اینجا می نویسم تا آنان که نعمت مادر را در این سرای زمینی دارند، یادشان نرود که اگر او را از دست بدهند؛ حسرت تمام لحظه های تلخ و شیرین مادرانه اش را عمری در اعماق جان، حمل خواهند کرد… شادی تمام عزیزان سفر کرده و مادر مرحوم بنده “من یقرا الفاتحه مع الصلوات”. ✍🏻فاطمه شکیب‌رخ #برای_مادرم #شب_جمعه ‏@Ghalamzaniii