شماره شبهه:2293 🔆متن شبهه: در آیه ۱۹ سوره محمد و آیه ۵۵ سوره غافر مى خوانیم: (واستَغفِر لِذَنبِکَ؛ براى گناه خود طلب مغفرت کن) در آیه ۲ سوره فتح نیز آمده است: (لِیَغفِرَ لَکَ اللّهُ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِکَ وما تَاَخَّرَ؛ تا خدا گناهان گذشته و آینده تو را مورد مغفرت قرار دهد.) با توجه به عصمت پیامبر (ص)، این گونه آیات را که نسبت گناه به آن حضرت مى دهند، چگونه باید معنا کرد؟ 🔆 پاسخ شبهه: 1⃣ درباره دو آیه نخست و درباره دعاها و مناجات هاى پیامبر و امامان معصوم (ع)که خود را گنه کار مى شمردند و استغفار مى کردند، توجیهات گوناگونى مطرح شده است. 2⃣ جامع ترین توضیح براى این موارد آن است که معناى گناه در بین انسان هاى معمولى و انسان هاى معصوم تفاوت دارد. براى ما انسان هاى معمولى، گناه عبارت از ترک واجبات و انجام محرّمات است؛ ولى براى پیامبران و امامان ـ با توجه به این که آنان در اوج کمال و قرب پروردگارند ـ گناه مفهومى وسیع تر دارد؛ زیرا آنان براى خود وظایفى بالاتر از وظایف مردم عادى قایل هستند و چه بسا هر گونه توجّه به غیر خدا و محبوب حقیقى را ـ حتّى اگر از سر ضرورت باشد ـ براى خود گناهى بزرگ مى شمارند که باید براى آن از خدا طلب مغفرت کنند. 3⃣ یعنى اگرچه اشتغال اینان به کارهاى عادى زندگى از سر ضرورت است؛ ولى با توجه به این که تک تک این کارها با اختیار انجام مى پذیرد، نوعى گناه براى آنان شمرده مى شود که تیرگى آن باید با استغفار بر طرف شود. این حدیث پیامبر(ص) : «دلم تیره مى گردد پس هر روز هفتاد بار استغفار مى کنم.» و نیز آیه ۵۵ سوره غافر و آیه ۱۹ سوره محمّد و آیات فراوانى را که در آن آیات پیامبران الهى از خدا طلب بخشش کرده اند، را باید همین گونه معنا کرد. @GhararGahShayeat 4⃣ به عبارت دیگر، گناه مراتبى دارد و مغفرت نیز مراتبى دارد. مرتبه اى از گناه، انجام عمل خلاف شرع یا ترک واجب الهى است و مغفرت در مقابل این مرتبه از گناه، زدودن عذاب ها و آثار این مرتبه از گناه است. مرتبه دیگرى از گناه، مشغول شدن به غیر خداست که تیرگى خاص خود را دارد و اثر آن نیز با مغفرتى متناسب با این نوع گناه زدوده مى شود. پیامبران گرچه معصومند؛ ولى نسبت دادن نوعى از تیره شدن دل و در نتیجه بهره مندى آنان از مغفرت الهى خلاف عصمت نیست. 5⃣ امّا درباره آیه ۲ سوره فتح، مفسّران احتمال دیگرى را نیز مطرح ساخته اند. به نظر برخى از مفسّران، این آیه و آیه قبلى آن، درباره فتح مکّه است. 6⃣توضیح سخن این گروه از مفسّران آن است که «ذنب» در لغت به معناى آثار شوم و تبعات یک کار است. ظهور اسلام در آغاز، زندگى مشرکان را به هم ریخت و پیامبر گرامى در صدد دگرگون ساختن ارزش هایى بر آمدند که تا آن زمان به معناى ارزش اجتماعى مطرح بود. این امر باعث شد که مشرکان، موجودى خود را در خطر ببینند؛ از این رو هر گونه تهمت و صفت ناروا را به حضرت نسبت مى دادند؛ ضدّ ایشان شایعه هاى مى ساختند؛ گناهان مختلف براى وى مى شمردند؛ او را جنگ طلب، آتش افروز، بى اعتنا به سنّت هاى راستین، فحّاش به بت ها، غیر قابل تفاهم و… مى شمردند؛ بنابراین، پیامبر از نظر مشرکان، بزرگ ترین گناهان را مرتکب شده بود و او را مستوجب عقوبت مى دانستند. 7⃣ بر اساس این دیدگاه، مغفرت مورد اشاره در آیه نیز پوشاندن گناهان مورد نظر مشرکان و ایمن ساختن رسول خدا(ص) از شرّ قریش خواهد بود. 👈قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات👉 در تلگرام 👇 https://telegram.me/joinchat/A9RIwjvuaKGX3QS979_J_w در سروش 👇 http://sapp.ir/gharargahshayat در ایتا 👇 http://eitaa.com/joinchat/2775384064Ccbdd7dd634