شماره شبهه:2131 🔆متن شبهه: "تعارض فقه با اخلاق/نمونه یکم (رابطه جنسی با دختران خردسال)" ✍#محمد_موسوی_عقیقی عرف یکی ازمهم ترین قوانینی است که درفقه می تواند به فعالیت های گسترده ای دست بزند. وقتی از عرف سخن می گوییم، فهم درتفسیر یا قانونگذاری جامعه را مدّنظر داریم. به عبارت دیگر همانطور که «معروف» و«منکر» را مردم تشخیص می دهند وخود باید به امر و نهی آن اقدام کنند، حدّاقل احکامی که می تواند جنبه های اخلاقی/اجتماعی داشته باشد باید مورد پذیرش عرف قرار گیرد. به عنوان مثال، فرض کنید در یک جامعه «رابطه جنسی با دختران خردسال» به لحاظ قانونی و اخلاقی مورد نهی ومطرود بوده و داده های روانشناختی نیزچنین عملی را نمی پذیرند؛ اما متون دینی چنین مسئله ای را جایز دانسته اند. به نظر شما حقّ با «داده های علمی» و «عرف» است یا «فقه» و «متون دینی»؟ خبرهایی می شنوید که همسایه یا یکی از بستگان، دختر۹ساله یا خردسال خود را به شخص دیگری «عقد» کرده است. اولین واکنش شما چه خواهد بود؟ آیا عقیده دارید والدین دختر، عمل مثبتی را انجام داده اند؟ اگر چنین عملی مطابق با قوانین دینی باشد، چگونه فکر می کنید؟....... (متن خلاصه شده) 🔆پاسخ شبهه: 1⃣ببینید آنچه که اسلام به جواز آن حکم داده است این است که ازدواج سن خاصی ندارد و اولیاء انسان مسئول تشخیص سن و مورد مناسب برای ازدواج فرزندشان هستند، و اگر صلاح بدانند می توانند دخترشان را در خردسالی به ازدواج شخصی در بیاورند، که البته معمولا با اهدافی مثل محرمیت زن و مرد نامحرم با یکدیگر اتفاق می افتد. مثلا اگر مردی بخواهد با زنی محرم ابدی شود، کافیست برای مدت کوتاهی، دختر آن زن را صیغه کند، با پایان مدت عقد موقت یا طلاق دادن آن دختر خردسال در عقد دائم، مادر دختر برای همیشه به آن مرد محرم خواهد بود، چرا که محرمیت مادر زن، محرمیت ابدی است. پس اسلام به این امر توصیه نکرده است بلکه اجازه داده است اگر اولیائی مصلحت فرزندشان را در ازدواج فرزند خردسالشان دانسته اند می توانند به این امر اقدام کنند. 2⃣روشن است معمولا کسی به نیت کام جویی با دختر خردسال ازدواج نمی کند و صرفا برای امور دیگری چون محرم شدن و... است والا انسان اگر مشکل روانی نداشته باشد، در شرایط عادی از خردسال لذتی نمی برد و ملاک تشخیص این امر را خداوند بر عهده مورد اطمینان ترین اشخاص به آن کودک، یعنی پدر یا اجدادش که فرزندشان پاره تنشان است گذارده است، و تا جایی که ضرورتی ندارد از این کار نهی نموده است: هشام بن عبدالملک از امام صادق(ع) یا امام رضا(ع) نقل کرده که به حضرت(ع) گفته شد ما دخترانمان را در خردسالی به ازدواج همسرشان در می‌آوریم پس امام(ع) فرمودند: اگر در خردسالی به ازدواج آنها اقدام نمایید زندگی آنها از دوام و الفت مستمر دورتر خواهد بود)). الکافی، کلینی، ج5، ص398)) 3⃣اسلام حتی به این هم قانع نشده است و می گوید اگر پدری به خاطر اغراض شخصی و بدون در نظر گرفتن منافع دختر به ازدواج او رضایت دهد، چنین ازدواجی صحیح نیست و اجازه او نافع نخواهد بود، و باز هم به این قانع نشده است، و دستور داده حتی اگر ولی آن دختر به خاطر مصلحتی و به درستی با ازدواج موافقت کرده باشد باز هم شوهر علی رغم محرمیت اجازه رابطه جنسی با آن دختر را ندارد، و در صورت ارتکاب چنین عملی و وارد شدن آسیب به دختر با مجازات سنگینی روبرو خواهد شد: (تحریر الوسیلة، کتاب النکاح، مسئله 12) 1- تمام مخارج این دختر را تا پایان عمر باید بدهد، حتی اگر او را بعدها طلاق بدهد. 2- دیه کامل یک زن. 3- مهریه کامل او را نیز باید بپردازد. پس اسلام جز محدود کردن اختیارات پدر و مادر در مورد فرزندشان و نهی آنها از اقدام به ازدواج فرزندشان در خردسالی کاری نکرده است، و جواز آن را هم به خاطر برخی مصالح مانند محرمیت و... امضاء کرده است. 4⃣گواه کارآمدی این حکم اسلام همان ثمره عملی آن در جامعه است، اسلام عملا شرایطی گذاشته است که خود به خود این اتفاق در جوامع شیعه به صورت نادر اتفاق می افتد روشن است که پدر و مادرها به فرزندشان عشق میورزند و آن را در خردسالی به ازدواج یک انسان نامتعادلی که از ازدواج با کودکان به دنبال لذت جنسی است در نمی آورند، لذا این ازدواج به صورت نادر اتفاق افتاده، و همین موارد نادر هم برای فوائد جنبی چون محرم شدن و... میباشد. 👈قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات👉 https://telegram.me/joinchat/A9RIwjvuaKGX3QS979_J_w در سروش 👇 http://sapp.ir/gharargahshayat در ایتا 👇 http://eitaa.com/joinchat/2775384064Ccbdd7dd634