دلواپسم که قلبِ شریفی گرفته است شعرم هوایِ طبعِ لطیفی گرفته است حُسنش ورایِ فهم و تصوّر به هر دلی آرامــش از خـیالِ ظـریفی گرفته است حُجـب و حـیا دمــیـده به جـانش ترنّـمـی هر دَم که ذکرهای عفیفی گرفته است در جستجوی روی مهش هم‌سرشتِ عشق چون ذرّه‌ام که مـهــرِ خفیفی گرفته است -❀ ⃟ ⃟✍️رشوند ﴿