قسمت سی و چهارم اینجانب نمی گویم ما خود همه چیز داریم ؛ معلوم است ما را در طول تاریخ نه چندان دور خصوصا، و در سده های اخیر از هر پیشرفتی محروم كرده اند ودولتمردان خائن و دودمان پهلوی خصوصا، و مراكز تبلیغاتی علیه دستاوردهای خودی و نیز خود كوچك دیدنها و یا ناچیزدیدنها، ما را از هر فعالیتی برای پیشرفت محروم كرد. وارد كردن كالاها از هر قماش و سرگرم كردن بانوان ومردان خصوصا طبقه جوان ، به اقسام اجناس وارداتی از قبیل ابزار آرایش وتزئینات و تجملات و بازیهای كودكانه و به مسابقه كشاندن خانواده ها و مصرفی بار آوردن هر چه بیشتر، كه خود داستانهای غم انگیز دارد، و سرگرم كردن و به تباهی كشاندن جوانها كه عضو فعال هستند با فراهم آوردن مراكز فحشا وعشرتكده ها، و دهها از این مصائب حساب شده ، برای عقب نگهداشتن كشورهاست . من وصیت دلسوزانه و خادمانه می كنم به ملت عزیز كه اكنون كه تاحدود بسیار چشمگیری از بسیاری از این دامها نجات یافته و نسل محروم حاضربه فعالیت و ابتكار برخاسته و دیدیم كه بسیاری از كارخانه ها و وسایل پیشرفته مثل هواپیماها و دیگر چیزها كه گمان نمی رفت متخصصین ایران قادر به راه انداختن كارخانه ها و امثال آن باشند و همه دستها را به سوی غرب یا شرق درازكرده بودیم كه متخصصین آنان اینها را به راه اندازند، در اثر محاصره اقتصادی و جنگ تحمیلی ، خود جوانان عزیز ما قطعات محل احتیاج را ساخته و با قیمتهای ارزانتر عرضه كرده و رفع احتیاج نمودند و ثابت كردند كه اگر بخواهیم می توانیم . سی و چهارم ادامه دارد ...