سلوک عارفان 💢 ۲۰ توصیه بسیار مهم حضرت آیت الله بهجت برای سلوک ۱- پا جای پای معصومین(ع) بگذارید نه جای پای دیگران! ملازم علما باشید! و همیشه روشن باشید و با مطالب مفید، حیات بخش و آموزنده سر وکار داشته باشید! ۲- خدا کند این توجه و ارادت و محبت به اهل بیت(ع) در دل های ما باقی بماند و با محبت آن ها از دنیا برویم. ۳- از محبت اهل بیت(ع) نباید دست برداشت،  همه چیز توی محبت است، اگر چیزی داریم ار محبت است. ۴- خدا می داند رحمت اهل بیت(ع) خاندان رسالت چه قدر وسیع است! رحمت این ها، تابع رحمت واسعه الهی است!   ۵- اهمّ آداب زیارت این است که بدانیم: بین حیات معصومین(ع)  و مماتشان، هیچ فرقی وجود ندارد! ۶- اگر کسی بخواهد تشنگی و عطش دیدار آن ها[معصومین(ع)] را در وجود خود تخفیف دهد، زیارت مشاهد مشرّفه، به منزله ملاقات آن ها و دیدار حضرت غایب(عج) است. آن ها در هر جا حاضر و ناظرند. ۷- محبت صادقانه این است که محبت مخالف در آن نباشد. هر کس به هر کدام از این چهارده معصوم(ع) محبت داشته باشد، کارش تمام است. فقط شرطش این است که محبتش راست باشد. ۸- به هر اندازه از بیانات اهل بیت(ع) دور باشیم، از خود ایشان دوریم. ۹- مهم تر از دعا برای تعجیل در فرج حضرت مهدی(عج)، دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار حضرت تا ظهور او می باشد. ۱۰ - فحش و توهین نا اهل نباید ما را ناراحت کند و از راه و مقصد، سست و دل سرد نماید. ۱۱- خوشا به حال کسی که خطای خود را ببیند، و به عیب خود توجه داشته باشد و عیوب دیگران را نادیده بگیرد و خود را کامل و بی نقص نبیند. ۱۲- ما باید باب توجیه خطا و اشتباه را به روی خود ببندیم و برای هر خطا ، زبان به استغفار بگشاییم و اگر قابل جبران باشد، جبران کنیم. ۱۳- اگر می خواهید از ناحیه دعا به جایی برسید، زبان حالتان این باشد: تسلیم خدا هستیم، هر چه بخواهد بکند، بنا داریم عمل به وظیفه بندگی کنیم. ۱۴- هر کدام از ما تا هدف و مقصد اعلی، مسافتی داریم... باید سعی کنیم این مسافت زیاد و بار خود را گران تر و سنگین تر نکنیم... گناهان ، موجب ازدیاد بار و بعد مسافت ما تا مقصد است! ۱۵- سپاسگذاری از نعمت، به معنای اطاعت خدا است که موجب افزایش نعمت می شود کفران نعمت هم به معنای عصیان الهی و موجب عذاب ازناحیه او است. ۱۶- این دعا خیلی عالی است که دستور داده شده است در زمان غیبت خوانده شود: «یا الله، یا رحمانُ، یا رحیمُ، یا مقلّبَ القُلُوبِ، ثبّت قَلبی علی دینک؛ ای خدا، رحمت گستر، ای مهربان، ای گرداننده دل ها، دل مرا بر دینت ثابت و استوار گردان!» ۱۷- در گرفتاری ها و ابتلائات، انسان چاره ای جز توسل به خدا و پناه آوردن آن به آن و لحظه به لحظه به خدا ندارد! ۱۸- قلت جمعیت حق و کثرت اهل باطل، نباید ما را در مسیر و پیمودن راه حق، مضطرب و دل سرد کند، یا باز دارد! ۱۹- به چیزی غیر از توکل و یاد خدا برای انسان، آرامش حاصل نمی شود. و چیزی غیر از اعراض از یاد خدا و غفلت، زندگی را تلخ و ناگوار نمی کند. ۲۰- کثرت مجالست با اهل غفلت، مزید قساوت و تاریکی قلب و استیحاش از عبادت و زیارات است. از این جهت است که، احوال حسنه حاصله از عبادات و زیارات و تلاوت ها، به سبب مجالست با ضعفای در ایمان، به سوء حال و نقصان مبدّل می شوند. به کانال حوزه علوم اسلامی دانشگاه علوم پزشکی قم در ایتا بپیوندید https://eitaa.com/HDPqom