٣. 💠 محک امتحان ثعلبه انصاری خدمت پيامبر (ص) آمد و گفت: ای رسول گرامی! از خداوند بخواه ثروتی به من عطا نماید. حضرت فرمود: ای ثعلبه! قانع باش! مال کمی که شکر آن را بجا آوری، بهتر است از ثروت زیاد که نتوانی شکر آن را به جای آوری. ثعلبه رفت. چند روز بعد آمد و تقاضای خود را تکرار کرد. این دفعه رسول خدا (ص) به او فرمود: ای ثعلبه! مگر من الگو و سرمشق تو نیستم؟ نمی‌خواهی همانند پیامبر خدا باشی؟ سوگند به خدا! اگر بخواهم کوه‌های زمین برایم طلا و نقره شده و با من سیر کنند، می‌توانم ولی به طوری که می‌بینی من به آنچه خداوند مقدر کرده راضی هستم. ثعلبه رفت و بار دیگر آمد و گفت: یا رسول الله! دعا کن! خداوند ثروتی به من بدهد، حق خدا و فقرا و نزدیکان و همه را خواهم داد. حضرت دید ثعلبه دست بردار نیست فرمود: خدایا! به ثعلبه ثروتی مرحمت فرما! بعد از دعای پيامبر (ص) ثعلبه گوسفندی خرید، گوسفند به سرعت رو به افزایش گذاشت تا جایی که شهر مدینه بر او تنگ شد. دیگر نتوانست در شهر بماند و به کنار مدینه رفت. ثعلبه قبلا تمام نمازهایش را در مسجد پشت سر پيامبر (ص) می‌خواند، اما رفته رفته گوسفندانش آن قدر زیاد شدند که نتوانست در نماز جماعت شرکت کند و از فضیلت نماز جماعت پیغمبر (ص) محروم ماند. فقط روزهای جمعه به مدینه می‌آمد و نماز جمعه را پشت سر حضرت می‌خواند. تدریجا گرفتاری دنیا زیادتر شد و روز به روز بر ثروت او افزوده می‌گشت، به طوری که نتوانست در کنار مدینه نیز بماند. ناگزیر به بیابان دور دست مدینه رفت و فرصت نماز جمعه را هم از دست داد و به طور کلی رابطه اش با مدینه بریده شد. پيامبر خدا (ص) کسی را فرستاد زکات اموال ثعلبه را بگیرد. مأمور فرمان پیامبر (ص) را به ثعلبه ابلاغ کرد و از او خواست زکات اموالش را بپردازد. ثعلبه زکات اموالش را نداد و گفت: این، همان جزیه یا شبیه جزیه است که از یهود و نصارا می‌گیرند. مگر ما کافر هستیم؟ مأمور برگشت و جریان ثعلبه را به عرض پیامبر (ص) رساند. رسول خدا (ص) فرمود: وای بر ثعلبه! وای بر ثعلبه! فورا آیه‌ای نازل شد: {بعضی از آنها با خدا پیمان بسته بودند که: «اگر خداوند ما را از فضل خود روزی دهد، قطعاً صدقه خواهیم داد؛ و از صالحان (و شاکران) خواهیم بود!». امّا هنگامی که خدا از فضل خود به آنها بخشید، بخل ورزیدند و سرپیچی کردند و روی برتافتند!} (توبه،٧۵-٧۶) 📚 بحار الأنوار، ج٢٢، ص۴٠ #داستان #دنیا 💢 @Hadis_Shia 💢