🌱
⁉️
عصمت اعطایى افتخار نیست
اگر عصمت امرى اعطایى باشد، در این صورت معصوم بودن چه افتخاری دارد؟
.
.
.
⭕
پاسخ:
عصمت اعطایی از آن جهت افتخار است که این لطف در همهٔ شرایط به افراد داده نمىشود، بلکه باید زمینه هایى در خود افراد به وجود آید تا لطف الهى شامل حال آنان گردد.
بخشى از این زمینهها خارج از اختیار، و بخشى دیگر کاملاً در اختیار فرد معصوم مى باشد.
مثلاً بخشى از کمالات روحى که زمینه ساز نزول لطف الهى به نام عصمت است از طریق وراثت به افراد مى رسد و امروزه علم «زیست شناسى» به روشنى ثابت کرده که بخشى از صفات، اعم از خوب و بد از راه وراثت از نسلى به نسلى منتقل مى گردد،
و براى همین جهت مى بینیم خاندانهایى که پیامبران در آن متولد مىشوند، عموماً خاندانهاى پاک و اصیل بودند که با گذشت زمان، کمالات و فضایل روحی برجستهای در آنها متراکم شده، سپس بـه حکم قانون وراثت نسل بـه نسل در این خاندانها جریان داشته است.
این تنها «وراثت» نیست که عامل انتقال کمالات روحى مىباشد، بلکه قسمتى از فضایل از راه تربیت به افراد منتقل مىگردد،
از این جهت کمالات و فضایلى که در خاندانهاى پیامبران وجود داشت از راه تربیت به پیامبران منتقل مىشد و در نتیجه این دو عامل (وراثت و تربیت) مایهٔ کسب کمالات روحى مىگردید و از این جهت در خاندانهاى آنان افرادى کاملاً با ایمان و امانتدار، با هوش و شجاع و با کمال بار مىآمد.
این دو عاملِ خارج از اختیار، پدید آرندهٔ یک رشته کمالات روحى بوده و در عین حال زمینه ساز اعطای «عصمت» از جانب پروردگار مىباشند؛
ولى باید توجه داشت، تنها این دو عامل، زمینه ساز اعطای«عصمت» از جانب خداوند نیست، بلکه در این مورد یک رشته عوامل اختیاری در اعطای عصمت مؤثر مىباشند و در این میان مى توان از دو عامل کاملاً اختیارى نام برد:
۱. مجاهدتهاى فردى و اجتماعى پیامبرانى مانند «ابراهیم» و «یوسف» و «موسى» و پیامبر گرامى پیش از بعثت، زمینه را براى اعطای «عصمت» تشدید نموده و لیاقت و شایستگى آنان را براى افاضهٔ لطف آماده کرده است،
جهاد آنان با نفس، و چشم پوشى از حرام، و همچنان جهاد آنان با کجیها و بدیهاى جامعه، به روشنى ثابت مىکند که هرگاه لطفى به نام «عصمت» در اختیار آنان قرار گیرد، از آن در تهذیب فرد و جامعه بهره خواهند گرفت.
درست است که ما از وجود چنین سوابقى در تمام پیامبران اطلاع نداریم ولى در عین حال یک چنین شایستگی ها مىتواند در افاضهٔ لطف الهى در خصوص این گروه مؤثر باشد.
۲. آگاهى خدا از فعالیتهاى ثمر بخش آنان در دوران رسالت و اینکه این گروه پس از ارتقاى به مقام نبوت با استقامت و پشتکار عجیبى دست به اصلاح زده و در راه جهاد فردى واجتماعى سخت کوشش خواهند نمود.
این عوامل که برخى اختیارى و برخى دیگر خارج از اختیار مىباشند سبب مىشودکه فیض الهى به بندگان خاص خود افاضه گردد، و در نتیجه «عصمت» یکى از افتخارات پیامبران محسوب مى شود که بخشى از زمینه هاى آن را خود آنان فراهم ساختهاند.
🌻
📕 منشور جاوید، ج۵، ص ۲۴-۲۶
#پرسش_پاسخ
💢
@Hadis_Shia 💢