قال السّجاد علیه السلام: وَ أَمَّا حَقُّ اَلسَّمْعِ فَتَنْزِيهُهُ عَنْ أَنْ تَجْعَلَهُ طَرِيقاً إِلَى قَلْبِكَ إِلاَّ لِفُوَّهَةٍ كَرِيمَةٍ تُحْدِثُ فِي قَلْبِكَ خَيْراً أَوْ تَكْسِبُ خُلُقاً كَرِيماً فَإِنَّهُ بَابُ اَلْكَلاَمِ إِلَى اَلْقَلْبِ يُؤَدِّي إِلَيْهِ ضُرُوبُ اَلْمَعَانِي عَلَى مَا فِيهَا مِنْ خَيْرٍ أَوْ شَرٍّ. ¤¤¤¤¤¤¤ امام سجّاد علیه السلام: ..و اما حق گوش آن است که پاکش نگه داری و آن را راهی برای رساندن [ مفاهیم] به سوی قلبت قرارندهی جز به روی دهان ارزشمندی که با سخنش دردلت خیری پدید آوَرَد یا بوسیله آن اخلاق والایی کسب کنی؛ زیراگوش دریچه ورود سخن به سوی قلب است که معانی گوناگونی را از خیر یا شر به آن می رساند.. تحف العقول، ج۱، ص۲۵۵