قال الباقر عليه السلام : کَانَت اُمُّ البَنِینِ ..تَخرُجُ اِلَی البَقِیعِ وَ تَندُبُ بَنِیهَا اَشجَی نُدبَهِِ وَ اَحرَقَهَا فَیَجتَمِعُ النَّاسُ اِلَیهَا یَسمَعُونَ مِنهَا فَکَانَ "مَروَانُ" یَجِیءُ فِی مَن یَجِیءُ لِذَلِکَ فَلاَ یَزَالُ یَسمَعُ نُدبَتَهَا وَ یَبکِی. ■■■■ امام باقرعلیه السلام: ام البنین(ع) به [ قبرستانِ ] بقیع می رفت و با محزون ترین و سوزناک ترین ندبه هایی که [ دلها را ] آتش می زد برای پسرانش ( چهار پسر رشیدش که در واقعه کربلا به شهادت رسیده بودند) عزاداری می کرد و مردم درکناراو جمع می شدند و به مویه و زاری اش گوش می دادند و [ حتّی ] مروان بن حکم [ که از دشمنان سرسخت اهل بیت علیهم السلام بود ] در بین کسانی که آنجا بودند حاضرمی شد و همواره به ندبه کردن او گوش می داد و می گریست. بحارالانوار،ج۴۵،ص۴۰