در عملیات والفجر 3، والفجر 5، والفجر 9، والفجر 10 ،کربلای 1، کربلای 4، کربلای 10، نصر 4 و نصر 8 با مسئولیت های مختلف حضوری فعال داشت. هر جا که علی بود آرامش خاطر فرماندهان فراهم بود.  در 29 خرداد 1367، ارتش متجاوز عراق حمله شدیدی را در جبهه مهران آغاز کرد. برای دفع این حمله دشمن، مهمترین معبر را که برای حفاظت از مهران پیش بینی شده بود به علی و گردان تحت امر او دادند. یکی از همرزمانش از آن شب این گونه می گوید: «شب قبل از عملیات ساعت 12 شب ما به گردان علی سر زدیم. گفت: مگر تانکهای عراقی از روی جسد من رد شوند تا این معبر سقوط کند. کاملا مهیای شهادت بود. در جواب شوخی یکی از دوستان گفت: من هم می دانم این بار کار خیلی سخت شده است. عملیات دشمن در مهران آغاز شد تا ساعت 4 صبح صدای یا حسین(ع) و لا حول و لا قوه الا بالله علی برای فرمانده لشگر امیدوارکننده بود. ساعت 9 صبح روز بعد، بی سیم چی شهید غیوری گفت: علی در روی معبر بهرام آباد مورد اصابت گلوله های تیربار تانک عراقی ها قرار گرفت. آخرین پیام علی مقاومت بود. وقتی بعد از 12 سال و 4 ماه و 20 روز مردم خبر پیدا شدن پیکر مطهر علی را شنیدند به استقبالش رفتند. مردان و زنان ملکشاهی، 50 کیلومتر پیاده حرکت کردند تا به محلی که پیکر مقدس علی پیدا شده بود رسیدند. جنازه علی با کارت شناسایی و لباس های تیر و ترکش خورده اش شهر به شهر گردانده شد و در زادگاهش به خاک سپرده شد تا برای همیشه ی تاریخ سندی باشد بر افتخار سربلندی غرور ایرانیان. امروز سنگر شهید غیوری در قرارگاه امیرالمومنین(ع) در مناطق عملیاتی غرب کشور، ماوا و مامن همرزمان و زیارتگاه عاشقان و آزادگان است. خاطرات : شجاعت شهید غیوری زاده در مواجه با دشمن زبانزد بود و گواه این ادعا منطقه «میمک» است که وقتی با چند نفر از دوستانش برای شناسایی می روند، دشمن چون از پیش متوجه موضوع شده بود در چند نقطه آنها را محاصره می کند. آنها در بیش از 16 ساعت در محاصره زیر آتش انواع سلاح های عراقی ها قرار می گیرند اما با شجاعت مثال زدنی غیوری زاده و در حالی که یکی دو نفر از نیروهای همراهش به شهادت می رسند و یکی دو نفر نیز از معرکه جان سالم به در می برند و به نیروهای خودی می رسند، غیوری زاده همچنان در محاصره بوده اما با استفاده از تاریکی شب و نقاط کور، ضمن وارد آوردن ضربات سنگین به دشمن از محاصره خارج می شود. #همراه_شهدا @Hamrahe_Shohada