به عکس، کسانى که خود را در جایگاه نقد و انتقاد قرار مى‌دهند متواضعانه با مردم برخورد مى‌کنند، هرگز خود را طلبکار نمى‌دانند و پیوسته براى دیگران احترام قائلند و این امر دوستان فراوانى براى آنها جلب مى‌کند.
در نامه مالک اشتر خواندیم که فرمود:
"إِیَّاکَ وَالاِْعْجَابَ بِنَفْسِکَ وَالثِّقَةَ بِمَا یُعْجِبُکَ مِنْهَا وَحُبَّ الاِْطْرَاءِ فَإِنَّ ذَلِکَ مِنْ أَوْثَقِ فُرَصِ الشَّیْطَانِ فِی نَفْسِهِ لِیَمْحَقَ مَا یَکُونُ مِنْ إِحْسَانِ الْمُحْسِنِینَ"
از خودپسندى و تکیه بر نقاط قوت خویش و علاقه به مبالغه در
ستایش (ستایش گویان) شدیداً بپرهیز، زیرا این صفات از مطمئن‌ترین فرصت‌هاى شیطان است تا کارهاى نیک نیکوکاران را محو و نابود کند.
#قسمت‌دهم