در ازل داده‌ســــت ما را ساقــــیِ لعلِ لبت جرعــــهٔ جامی که من مَـــــدهوشِ آن جامـــم هنوز ای که گفــــــتی جان بده تا باشَــــدَت آرامِ جان جان به غـــــم‌هایش ســــپردم، نیست آرامــــم هنوز اگر ســــــری بزنی شاید هــم پیاله شویم...