🌀با کدام ادبیات می‌توان امروز، دین را عرضه کرد؟ 🔻در زمان ما، وجود دشمن خارجی و پایان تمدن دشمن خارجی، موجب روشن شدن حرف حق شده است. بطلان حرف‌ها و شعارهای غربی، ظلم و فساد نظام سرمایه‌داری، روشن‌شده است و عوامل فریب کاهش پیداکرده است. در چنین شرایطی، علی‌القاعده، باید بیشترین جذب به دین اتفاق بیفتد. ولی این گونه نیست. 🔻 مشکل اصلی، ضعف تبلیغ و عدم آشنایی اکثر مبلغان با شیوه‌های تأثیرگذاری بر مخاطب، عدم رعایت ظرفیت‌های فهمی، احساسی مخاطب، است که موجب سوءتفاهم و تنفر می‌شود. 🔻مبلغان کمتر از وجوه انسان شناسانه و کارکردگرایانِ دین سخن گفته اند، نظیر اینکه چگونه دین نشاط‌آور است. فرمود:«دین سرور است، الدِّينُ حُبُورٌ»(عیون الحکم،ص37). خیلی فرق می‌کند بین این جمله که «اقتصاد نباید ربوی باشد» تا آنکه «اقتصاد نمی‌تواند ربوی باشد وگرنه بنیان اقتصاد از بین می‌رود» هر دو جمله درست هست اما الآن با کدام ادبیات می‌توان دین را عرضه کرد تا مخاطب آن را بپذیرد. 🔻باید ادبیات دین را تغییر داد. زمانی بود که گفته می شد «ما مسلمانیم»، «ما معتقدیم ...» این ادبیات بیشتر برای حفظ مکتب مناسب بود. اما الان شرایط فرق کرده است. «ما معتقدیم» کارآیی زیادی ندارد. بلکه باید گفت: «بشریت نیاز دارد» باید دین را با ادبیات جهانی معرفی کرد. 🔻هنگامی که با ادبیات ارزشی، دین عرضه می شود، از نظر عملیات روانی، موجب دفع بیشتر مخاطبان می گردد. اما اگر به جای ارزش ها، از حکمت های دین سخن گفته شود، فوق العاده، روی مخاطب، اثرگذار است. 👤 علیرضا پناهیان #تحول_در_ادبیات #جهاد_تبیین #پناهیان ✅ علیرضا پناهیان _ حوزه و تبلیغ @Hawzah_Panahian