‌ - هنوز مشخص نشد که از بین ده‌ها صحنه از ددمنشی بدنه ماهیتا صهیونیست در ایران، در سال ۱۴۰۱، چرا روح الله عجمیان اینگونه شاخص شد. مشخص نشد چرا بهره خونش اینگونه بالاست. چرا سنگ محک شده و رسوا میکند. - نمیشود فهمید چرا بار فاش کردن و بی‌آبرو ساختن رگه‌های قدرتمند عرفی گرایی در ارکان جمهوری اسلامی را این شهید به دوش کشید و می‌کشد. چه خودش و پیکر مصلوبش و چه آن خروج تاریخی پدرش از برنامه تلویزیونی و خلق صحنه‌ای که همه سران کشور آن را به خواب نمی‌دیدند. اینکه پدر شهیدی که بی آنکه از مرزهای دین و انقلاب خارج شود، از مرزهای ارکان نظام با خشم خارج شد. و پیوست ساختگی و مفهوم پردازی شده بین این دو ساحت را شکست. - دو سال گذشته و خون روح الله هنوز می‌جوشد. خون او سیاست‌ساز است. او حتی اسمش هم طعنه به پیکره دفتر و دستک سیستم سیاسی‌ست که امروز در استغنا از ولی‌نعمتان خودش، طرح‌ها و اصلاحات سیاسی اجتماعی‌ش را دنبال میکند، او همان «روح الله» است. 🌀 سال سختی بود. خیلی سخت. آن سال دیدگاه مسئولان کشور این بود که از شورشیان حتی اگر کشتند، کسی را نزنیم. از جنازه بسیجی چون کیسه شن استفاده شد تا سیل توحش را کند و بی‌اثر کنند. آن سال، جسم مستضعفین خرج و مصرف شد و بعد از آن تا کنون دین و آبرویشان را تاراج می‌کنند. روندی که همپای آنچه در فلسطین میگذرد مهم است. روندی که البته تناسب واضحی با داستان مقاومت، صهیونیزم و فلسطین دارد. تا ابد سلام و صلوات بر شهدای شریعت که خونشان قسمت تهران شده، از فضل الله تا روح‌الله. ● رضا باقری‌پور ـــ ـ ـ ـــ ـ ۞ حوزه‌‌قمـ Hawzeh_Qom